ส่วนที่ 4 บทที่ 025

บทที่ 25 กำแพงจารึก

เซี่ยฟางหวาถูกฉินเจิงอุ้ม ใบหน้าพลันเห่อร้อนดั่งถูกไฟลน นางฝังหน้าเข้ากับแผ่นอกเขา

ฉินเจิงก้มมองนาง เห็นเพียงศีรษะที่แนบชิดกับแผ่นอกเขาเท่านั้นมองไม่เห็นสีหน้านางแม้แต่น้อย พิธีสมรสวันนั้นนางก็เอาแต่ซบหน้ากับเข้าแผ่นอกเขาเช่นนี้เหมือนกัน เขาโน้มใบหน้าลงเชื่องช้า ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากนาง

“เจ้าปล่อยข้าลงก่อน นี่เป็นตอนกลางวัน กระทำเช่นนี้ภายในจวน หากแพร่ออกไป…” เซี่ยฟางหวาสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนบนหน้าผากจึงเอื้อมมือไปจับชายเสื้อเขาไว้ พร้อมกล่าวเสียงเบา

“ข้ามีหรือกลัวว่าจะแพร่ออกไป” ฉินเจิงไม่ปล่อยนาง เงยหน้าขึ้นพลางอุ้มนางเดินไปยังเรือนลั่วเหมย ฝีเท้าจงใจผ่อนช้าลงเป็นพิเศษ

เซี่ยฟางหวาสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ค่อยๆ แผ่กระจายทั่วอรวงอก ร่างกายสั่นระริกเมื่อถูกเขากระชับกอดแน่นขึ้นโดยไม่คิดจะวางลง ขณะจะพาลโมโหออกมา ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าฉินเจิงแบบนี้ราวกับกลับคืนสู่ความหยิ่งทระนงโอ้อวดเช่นเมื่อก่อน จิตใจนางสงบลงทันใด ปล่อยให้เขาอุ้มอยู่อย่างนั้นเงียบๆ

ฉินเจิงสัมผัสได้ถึงความสงบลงของนางจึงก้มมอง