ส่วนที่ 4 บทที่ 022-1

บทที่ 22-1 ไม่เหลือชิ้นดี

ยามทั้งคู่ออกมาจากห้องหนังสือก็ใกล้ค่ำแล้ว เซี่ยฟางหวาครุ่นคิดก่อนลากฉินเจิงไปยังห้องครัวเล็ก

ฉินเจิงไม่มีการโต้แย้ง

“ท่านอ๋องน้อย พระชายาน้อย ท่านทั้งสองจะเข้าครัวหรือ” เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงห้องครัวเล็ก หลินชีก็วิ่งออกมาจากข้างใน

“ยังไม่ได้ทำมื้อเย็นของวันนี้ใช่ไหม” เซี่ยฟางหวาพยักหน้า

“ยังขอรับ แต่เตรียมวัตถุดิบพร้อมแล้ว กำลังจะลงมือทำ” หลินชีส่ายหน้า

“ข้าทำเอง” เซี่ยฟางหวาเข้าไปในห้องครัวเล็ก เห็นว่าผักและวัตถุดิบทุกอย่างถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว นางถกแขนเสื้อล้างมือ ขณะเดียวกันก็กล่าวกับฉินเจิง “เจ้ามาจุดไฟให้ข้าหน่อย”

ฉินเจิงพยักหน้า ถลกชายเสื้อคลุมคุกเข่าลงหน้าเตา

เมื่อเซี่ยฟางหวาล้างมือเสร็จแล้ว ฉินเจิงก็จุดไฟบนเตาเสร็จพอดี นางวางกระทะพร้อมใส่น้ำมันลงไป จากนั้นก็ใส่เนื้อ ต้นหอม ผัก เครื่องปรุงอย่างชำนาญ…

“นั่นคือน้ำตาล” ขณะหยิบขวดเกลือขึ้นมา ฉินเจิงก็เอ่ยขึ้น

เซี่ยฟางหวาจำใจวางลง หยิบอีกขวดขึ้นมาแทนพลางมองฉินเจิง

ฉินเจิงพยักหน้า

เซี่ยฟางหวาเติมเกลือในปริมาณพอดี จากนั้นก็ใช้ตะหลิวผัดไปมา