ส่วนที่ 4 บทที่ 011-1

บทที่ 11-1 คืนส่งตัว 1

เซี่ยฟางหวาถูกฉินเจิงจุมพิตกะทันหัน ลมหายใจแทบสะดุดลง

ฉินเจิงเปิดกลีบปากนางออกอย่างชำนาญ ฝ่ามือกักร่างนางไว้ในอ้อมอก ริมฝีปากทั้งคู่แนบติดกันจนไม่เหลือช่องว่าง

หัวใจของเซี่ยฟางหวาเต้นตึกตักขึ้นมาอีกครั้ง เดิมสติที่เริ่มเลอะเลือนพลันรู้สึกวิงเวียนพักหนึ่ง

ครู่ต่อมาฉินเจิงก็ปล่อยนางออก ก่อนหันหลังเดินออกไปข้างนอก

เซี่ยฟางหวาคว้ากายเขาไว้อีกครั้ง

ฉินเจิงหันมามองนาง พบว่านางก้มหน้าลงเล็กน้อยพร้อมจับแขนเสื้อเขาไม่ยอมปล่อย นิ้วมือกำเข้าหากันค่อนข้างแน่น แววตาที่กว่าจะสงบลงไม่ใช่เรื่องง่ายพลันประทุขึ้นอีกครั้ง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งทุ้มต่ำ “ให้ฉินเหลียนมาอยู่กับเจ้าก่อน”

เซี่ยฟางหวาเม้มปากแน่นเพราะไม่อยากให้เขากลับออกไป ก้มหน้าต่ำไม่พูดจา

ฉินเจิงมองนาง ทันใดนั้นก็เข้าใจความรู้สึกนางในยามนี้ได้อย่างกระจ่างแจ้ง เขาเงียบลงพักหนึ่งแล้วกล่าวขึ้นอีกหน “หากข้าไม่รีบออกไปดื่มสุรา เกรงว่าพวกเขาจะมาลากข้าออกไปจริงๆ”

จิตใจของเซี่ยฟางหวาตีกันสับสน ครู่ต่อหน้าก็ยอมปล่อยแขนเสื้อเขาออกเชื่องช้า เอ่ยกำชับเสียงต่ำ “เช่นนั้น…เจ้ารีบกลับมาหน่อย”