ส่วนที่ 4 บทที่ 006-2

บทที่ 6-2 คำเชิญของฮองเฮา

“เจ้าวาสนาดียิ่งนัก ยังไม่ทันแต่งเข้าตระกูล แม่สามีก็เห็นเจ้าเป็นลูกสาวแท้ๆ แล้ว” จินเยี่ยนเห็นชุนหลันกลับแล้วก็กล่าวกับเซี่ยฟางหวา

“ใช่แล้ว มีแม่สามีแบบพระชายาเช่นนี้ ข้าเองก็รู้สึกว่ามีวาสนาดีเช่นกัน” เซี่ยฟางหวามองนางก่อนพยักหน้าเห็นด้วย

“มีสามีอย่างท่านอ๋องน้อยเจิงเช่นนี้ยิ่งมีวาสนามากกว่าเดิม” เยี่ยนหลันกระทุ้งแขนใส่นาง “ท่านอ๋องน้อยเจิงแต่งงาน วันมะรืนหากเจ้าออกเรือนอย่างราบรื่น สตรีมากน้อยคงร้องไห้จนหมอนเปียก”

“เกี่ยวอันใดกับข้า” เซี่ยฟางหวาเดินเข้าไปในเรือนไม้อุ่นฝั่งตะวันออก

เยี่ยนหลันเดินตามนางอย่างไม่พอใจ “ตอนนี้ไม่รู้ว่าพี่ชายข้าอยู่ที่ใด หากทราบคงต้องร้องไห้เช่นกัน”

“เขาไม่ร้องไห้หรอก” เซี่ยฟางหวาหยุดเท้าโดยพลัน กล่าวกับเยี่ยนหลัน

“เจ้ารู้ได้อย่างไร” เยี่ยนหลันมองนาง “พี่ชายข้าชอบเจ้าขนาดนั้น”

“ข้ารู้แล้วกัน” เซี่ยฟางหวานึกถึงท่าทางของเยี่ยนถิงก่อนจากไป คิดว่าความรู้สึกของเขาคงหมดไปในวันนั้นแล้ว