ส่วนที่ 3 บทที่ 077-1

บทที่ 77-1 สังหารตัดขาดความสัมพันธ์

เมื่อออกมาจากห้องรับแขกแล้ว เซี่ยฟางหวาก็เดินไปยังเรือนลั่วเหมย

ตอนนางมีฐานะเป็นทิงอินถือว่าอาศัยในจวนอิงชินอ๋องนานพอควร แม้นางกล่าวได้ไม่เต็มปากว่าจดจำต้นไม้ทุกต้นหรืออิฐทุกก้อนในจวนหลังนี้ได้มากเพียงใด แต่ล้วนคุ้นเคยอย่างหาใดเปรียบ สามารถเดินได้เพียงลำพังโดยไม่ต้องมีผู้นำทาง ต่อให้หลับตาเดินก็ยังหาเรือนลั่วเหมยเจอ

เมื่อบรรดาเด็กรับใช้และสาวใช้เห็นนางก็พากันทำความเคารพตลอดทาง ไม่มีผู้ใดกล้าละเลยแม้แต่คนเดียว

เซี่ยฟางหวาตกอยู่ในห้วงความคิดตลอดการเดิน แต่เมื่อมาถึงหน้าประตูเรือนลั่วเหมยเข้าจริง มองดูประตูบานใหญ่ปิดสนิท นางพลันพบว่าราวกับลืมเลือนสิ่งที่ครุ่นคิดมาตลอดทางไปหมดแล้ว

นางมองป้ายอักษรเหนือประตูเรือนลั่วเหมยอย่างคนโง่เขลา อักษรสามตัวนี้ฉินเจิงเป็นคนเขียนด้วยตัวเอง แสดงให้เห็นถึงความหยิ่งทะนงอย่างเปิดเผย ไม่ตกอยู่ใต้อำนาจผู้ใดทั้งสิ้น

นางหยุดยืนได้เพียงชั่วครู่ พลันมีศีรษะยื่นออกมาจากเหนือกำแพงเรือนลั่วเหมย ใช้น้ำเสียงเบาอย่างที่สุดเรียกนาง “คุณหนูฟางหวา”

เซี่ยฟางหวาเรียกสติกลับคืนมา มองขึ้นไปยังเหนือกำแพง พบว่าเป็นอวี้จั๋ว