ส่วนที่ 3 บทที่ 052-1

บทที่ 52-1 ข้อความส่วนตัว

เมื่อจงหย่งโหว ชุยอวิ่น ฉินเจิง และเซี่ยฟางหวาทานมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว เซี่ยม่อหานก็กลับมาถึงจวน

พอเขาเข้ามาในโถงหรงฝู เซี่ยฟางหวาเห็นแล้วก็รีบยกชายกระโปรงออกไปต้อนรับ

“เมื่อไรนางจะออกมาต้อนรับข้าเช่นนี้บ้าง” ฉินเจิงอิจฉาเล็กน้อย

“จนกว่าจะกลายเป็นภรรยาเจ้า เจ้าทำให้นางมีใจได้แล้ว อีกหน่อยก็ห่างจากเจ้าไม่ได้ แค่ต้อนรับจะไปพออะไร นางจะปรนนิบัติเจ้าดียิ่งกว่านี้อีก” จงหย่งโหวแค่นเสียงในลำคอ

“ดูท่าจะยังอีกยาวนาน!” ฉินเจิงถอนหายใจออกมา

“ครึ่งปีก่อนตอนข้าได้พบนางที่ม่อเป่ย เด็กคนนี้ดูไร้ความรู้สึกอย่างกับอะไรดี เจ้าคงไม่ได้เห็นว่านางราวกับแม้แต่ยิ้มหรือร้องไห้ก็แสดงออกไม่เป็นแล้ว ตอนนี้พูดคุยและยิ้มให้เจ้าได้ เจ้าก็ควรรู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่! หญิงสาวย่อมมีจิตใจอ่อนโยนติดตัวมาตั้งแต่เกิด ขอเพียงเจ้ามีความตั้งใจพอ ไม่ต้องกังวลว่านางจะไม่ตัวติดกับเจ้า” ชุยอวิ่นยิ้มบาง

ฉินเจิงพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

เซี่ยฟางหวาเดินออกมาถึงกลางลาน เอ่ยถามเซี่ยม่อหานด้วยความเป็นห่วง “เลยเที่ยงแล้ว เหตุใดท่านพี่ถึงเพิ่งกลับมา ท่านทานข้าวเที่ยงหรือยัง”