ส่วนที่ 3 บทที่ 034-1

บทที่ 34-1 เต็มใจ

เซี่ยฟางหวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ดังมาก กลับชัดเจนพอจะทำให้ฉินอวี้และทั้งขบวนได้ยิน

“คุณหนูฟางหวาเข้าใจผิดแล้ว ข้าแค่จะยิงธนูใส่ม้าตัวนั้นเท่านั้นเอง เพื่อไม่ให้มันพุ่งไปทำร้ายคนข้างหน้า เจ้าน่าจะทราบว่าเมื่อเทียบกับธนูในมือข้าแล้ว อย่าได้ล่วงเกินคุณชายรองเจิงจะดีกว่า หากมันพุ่งไปปะทะใส่เขา ชีวิตสองคนนั้นคงหาไม่ อีกอย่างฐานะของพวกเขายังไม่ชัดเจน มิอาจปล่อยให้ตายไปเพราะเหตุนี้ได้” นัยน์ตาของฉินอวี้ล้ำลึกดุจมหาสมุทรในพริบตา ทว่าใบหน้ายังคงอ่อนโยนเหมือนเดิมพร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ข้าเข้าใจองค์ชายสี่ผิดไปแล้ว ขออภัยด้วย” เซี่ยฟางหวาถอนมือกลับช้าๆ พร้อมเอ่ยขอโทษ

ฉินอวี้หรี่ตาลง “น้อยครั้งจะได้ยินเจ้าขอโทษ” พูดจบเขาก็ง้างคันธนูใหม่ ลูกธนูพุ่งออกไปยังม้าตัวนั้น

เพราะการขัดขวางของเซี่ยฟางหวา แม้เพียงแค่ในเวลาอันสั้นแต่ก็ยังได้ผล ม้าตัวนั้นวิ่งทิ้งระยะห่างออกไปได้ครึ่งลี้แล้วในชั่วพริบตา