ส่วนที่ 3 บทที่ 008-2

บทที่ 8-2 ร้อนรน

ฉินเจิงมองเซี่ยฟางหวาด้วยแววตาสงบ ไม่กล่าวสิ่งใด

เซี่ยฟางหวาถูกเขาจ้องมองจนทนไม่ไหว เบือนหน้าหนีแล้วเอ่ยขึ้น “เจ้ามองข้าทำไม หรือว่าข้าพูดผิด?”

ฉินเจิงพลันเงยหน้ามองท้องฟ้า จากนั้นก็ละสายตา ยื่นมือมาหาเซี่ยฟางหวา “ขึ้นมา!”

เซี่ยฟางหวามองนาง

“ขึ้นมา!” ฉินเจิงกล่าวอีกหน เมื่อเห็นนางยังยืนนิ่งก็บังคับม้าเดินไปข้างหน้า คว้าเอาตัวเซี่ยฟางหวาขึ้นมานั่งข้างหน้าเขา

เซี่ยฟางหวาหันมาเหลือบมองเขา

“นั่งดีๆ!” ฉินเจิงจับเอวนางให้นางนั่งตัวตรง เมื่อนางนั่งดีแล้วก็กระตุ้นม้าหมายจะจากไป

“รอเดี๋ยว ท่านพี่ แล้วข้าเล่า?” ฉินเหลียนเห็นว่าฉินเจิงจะทิ้งนางไว้ที่นี่เลยโพล่งขึ้นมา

“เจ้าชอบที่นี่นักไม่ใช่รึ จะกลับไปทำไม” ฉินเจิงชำเลืองมองนางอย่างไม่สนใจ ก่อนปล่อยเชือกบังเหียน

ฉินเหลียนอึ้ง

ม้าใต้ร่างเพิ่งจะก้าวเท้าออกไป คนผู้หนึ่งก็โผล่ออกมาจากมุมประตูชุ่ยหงโหลวพลันใช้เชือกโจมตีรัดพันรอบขาของมันเอาไว้ เดิมม้าที่เตรียมตัวห้อออกไปจึงหยุดชะงัก ถีบเท้ากลางอากาศอย่างทุรนทุราย