ส่วนที่ 3 บทที่ 004-1

บทที่ 4-1 เข้าเฝ้า

เสียงรอบกายทั้งหมดราวกับถูกดูดไปอย่างฉับพลัน หนึ่งชีวิตจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา

เซี่ยอวิ๋นหลานร้องเรียก “ท่านย่า” ด้วยน้ำเสียงแหบแห้งถึงที่สุด

เซี่ยฟางหวาอ้าปากค้าง ความเจ็บปวดแล่นปราดถึงลำคอ ไม่ส่งเสียงใดออกมา

ภายในห้องเงียบงันจนแม้แต่เข็มเล่มหนึ่งตกพื้นยังได้ยิน

เซี่ยเจิ้นกับสตรีวัยกลางคนผู้นั้นซึ่งรออยู่ข้างนอกราวกับรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ พวกเขารีบแหวกม่านถลาเข้ามา เมื่อเห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่าสิ้นใจแล้ว เซี่ยเจิ้นก็ทรุดตัวลงกับพื้นพลางเอ่ยเรียก "ท่านแม่” ด้วยความเศร้าใจ สตรีวัยกลางคนผู้นั้นทรุดตัวลงข้างเซี่ยเจิ้น เอ่ยเรียกด้วยความโศกเศร้าว่า “ท่านแม่”

เซี่ยฟางหวารู้สึกตัวด้วยน้ำเสียงของทั้งสองคน นางหันมามอง

ใบหน้าเศร้าโศกของทั้งสองบนพื้นกลั่นออกมาจากใจจริง

เซี่ยอวิ๋นหลานเงยหน้าขึ้น มองทั้งสองแวบหนึ่ง แววตามืดครึ้ม ทว่าค่อยๆ อ้าปากกล่าวกับเซี่ยฟางหวา “ฟางหวา เจ้ากลับจวนไปก่อนเถิด!”