ส่วนที่ 2 บทที่ 120-1

บทที่ 120-1 อานุภาพ

หากเติมเต็มดินปืนในท้องพระคลังได้ เช่นนั้นต่อให้ฝ่าบาททรงคิดจะตรวจสอบย่อมไม่พบร่องรอยใด

“ในมือข้าไม่มี แต่ข้าคิดว่าตลอดหลายปีนี้มาซื่อจื่อน่าจะมีสำรองไว้ แม้ราชสำนักประกาศให้ดินปืนเป็นสิ่งต้องห้าม แต่ต้องห้ามสำหรับประชาชนทั่วไปเท่านั้น หากอยากครอบครองไว้เป็นการส่วนตัวย่อมมีวิธีการ ยิ่งไปกว่านั้นหากจวนจงหย่งโหวคิดครอบครองไว้เป็นการส่วนตัว ย่อมเป็นเรื่องง่ายดายมาก” เซี่ยอวิ๋นหลานส่ายหน้า

“เช่นนั้นรีบส่งข่าวบอกพี่ชายข้าเถิด!” เซี่ยฟางหวาเม้มปาก

“อวิ๋นจี้ส่งข่าวบอกแล้ว!” เซี่ยอวิ๋นหลานลูบศีรษะนาง “หลายวันมานี้ร่างกายเจ้าย่ำแย่มาก อย่าเป็นกังวลกับเรื่องพวกนี้จนเกินไปเลย ในเมื่ออวิ๋นจี้มาแล้ว ปล่อยให้เรื่องหลังจากนี้เป็นหน้าที่ของเราเถิด! เจ้าพักรักษาร่างกายให้ดีก็พอ”

“ก็ได้! เอาตามที่ท่านว่า” เซี่ยฟางหวานวดหน้าผาก