ส่วนที่ 2 บทที่ 092-1

บทที่ 92-1 เข้าแทรก

แม้ฉินเจิงเอ่ยถ้อยคำขออย่าตำหนิอย่างเกรงใจ ทว่าใบหน้ากลับไม่แสดงออกถึงความเสียใจแม้แต่น้อย

“ในเมื่อน้องฉินเจิงบอกว่าเป็นคนกันเองก็ไม่ต้องพูดเหมือนเป็นคนนอกหรอก” เซี่ยอวิ๋นหลานยิ้มบางพลางเดินมานั่งบนเก้าอี้ด้านข้าง จากนั้นก็สั่งงานเด็กรับใช้ “ไปยกของว่างเข้ามาแล้วก็เปลี่ยนน้ำชาใหม่ด้วย”

“ขอรับ คุณชาย!” เด็กรับใช้เห็นเซี่ยอวิ๋นหลานเดินออกมาด้วยท่าทางปกติก็พลอยโล่งใจ รีบเดินไปทำตามคำสั่ง

“น้องฉินเจิงเข้าใจฟางหวาผิดไปหรือไม่” เซี่ยอวิ๋นหลานผินมองฉินเจิงแล้วเอ่ยขึ้น

ฉินเจิงร้อง “โอ้?” ขึ้นมาเมื่อได้ยินเขาเรียกว่าฟางหวาแทนที่จะเรียกว่าน้องสาวอย่างเดิม บ่งบอกถึงความสนิทสนมอย่างชัดเจน นัยน์ตาของเขาหดมองเซี่ยอวิ๋นหลาน เอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจ “พี่อวิ๋นหลานไปเอาที่ไหนมาพูด?”