ส่วนที่ 2 บทที่ 052-1

บทที่ 52-1 บ้าคลั่ง

ผิวอ่อนนุ่มทั้งดุจสายน้ำทั้งดุจผ้าต่วนลื่นมือ

หัวใจของเซี่ยฟางหวาแทบกระเด็นหลุดออกจากทรวงอก อากาศเย็นยามรุ่งสางเด่นชัด แรงลมขณะดิ่งพสุธาคลอเคลียข้างใบหูนำพาความเย็นตลบไปทั่วสารทิศ ทว่ามือของเขาที่ลูบคลำแผ่นหลังนางกลับร้อนเหมือนไฟราวกับจะเผาร่างกายนางให้มอดไหม้ ไม่ว่าจะบนใบหน้าหรือตามร่างกายต่างร้อนวูบวาบ ที่สุดแล้วก็เผลอหลุดเสียงครางออกมาแผ่วเบาให้เขาได้ยิน

เมื่อฉินเจิงได้ยินเสียงครางต่ำแผ่วเบาจากนาง ในใจเขาราวกับมีเปลวไฟลุกไหม้ ใจทั้งดวงเหมือนถูกคนกระชากออกแล้วโยนขึ้นไปกลางอากาศ ประหนึ่งราดน้ำมันบนเปลวเพลิงจนร่างกายเขาแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีสักเสี้ยววินาทีเดียวที่สตรีในอ้อมอกจะทำท่าทางราวกับต้องการให้เขาโอบรัดนางเข้าสู่อ้อมกอดเช่นนี้

จุมพิตและสัมผัสมิอาจกำจัดความรุ่มร้อนของเขาในตอนนี้ได้

ฉินเจิงในยามนี้แทบอยากกลืนนางลงท้อง ความบ้าคลั่งเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวดุจลมฝนอันรุนแรงที่ม้วนร่างของเซี่ยฟางหวาเข้าไปในใจกลางพายุไม่ให้เหลือซาก