ส่วนที่ 2 บทที่ 042-2

บทที่ 42-2 ปิดล้อม

“พี่ใหญ่ ท่านคิดว่าตัวเองมีความสามารถเหนือกว่าซื่อจื่อแห่งจวนจงหย่งโหวหรือ? ท่านคิดว่าท่านสามารถโค่นล้มจวนจงหย่งโหวและนั่งตำแหน่งซื่อจื่อเซี่ยได้หรือไม่?” เซี่ยหลินซีหันมากล่าวกับเซี่ยหลินมู่

แม้เซี่ยหลินมู่จะไม่อยากยอมรับว่าตนเทียบเซี่ยม่อหานไม่ได้ แต่ความจริงย่อมเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ ตลอดหลายปีมานี้โหวเหยผู้เฒ่าแทบจะไม่ออกหน้าออกตาเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในราชสำนักหรือเรื่องในตระกูลเซี่ย หรือแม้แต่เรื่องของจวนจงหย่งโหวเองก็ตาม ทั้งหมดล้วนมอบให้เซี่ยม่อหานเป็นคนจัดการ แม้จะมีโรคภัยติดตัว แต่ก็จัดการเรื่องราวเชื่อถือได้ มีความคิดละเอียดรอบคอบ ทำงานรัดกุม แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีใครทราบว่าเขามีจุดอ่อนอย่างไร แม้แต่ฝ่าบาทยังไม่กล้าลงมือ ด้วยเหตุนี้จึงส่ายหน้า

“หากท่านแม่แค่ให้ภิกษุปลอมไปทำร้ายน้องฟางหวา ถึงแม้ฝ่าบาทจะทรงตัดสินโทษ แต่คงไม่ถึงกับต้องโทษหนักถึงขั้นยึดทรัพย์แล้วสังหาร ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องหนี” เซี่ยหลินซีมองฮูหยินหมิ่น “เพียงแต่จำเป็นต้องถามว่านอกจากท่านแม่จะทำร้ายน้องฟางหวาแล้วยังได้ทำสิ่งใดลงไปอีกหรือไม่”