ส่วนที่ 2 บทที่ 039-1

บทที่ 39-1 ตัวการ

เดิมเซี่ยฟางหวาอยากหลับ ทว่าเมื่อได้ยินชุยจิงเอ่ยถึง ‘เผ่าภูตผี’ จึงลืมตาขึ้นทันใด

ฉินเจิงขยับเปลือกตา ขนตาไหวระริกเล็กน้อย บีบมือที่กุมเซี่ยฟางหวาไว้แล้วลืมตาขึ้นเช่นกัน

“สมัยนั้นเผ่าภูตผีเป็นเช่นไร” พระชายาอิงชินอ๋องเอ่ยถาม

“เผ่าภูตผีน่ะหรือ…” ชุยจิงถอนหายใจออกมาก่อนเอ่ยตอบอย่างไม่อยากหวนนึกถึง “เป็นที่ดินรกร้างว่างเปล่าตลอดพันลี้ นอกจากพวกเรา สิ่งที่เห็นเต็มตาเบื้องหน้าคือพื้นดินสีเลือด ไร้วี่แววของคน สัตว์ และพืช”

พระชายาอิงชินอ๋องและทุกคนในห้องตื่นตกใจ

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร เผ่าภูติถูกฆ่าล้างตระกูลตั้งแต่ตอนนั้นหรือ” พระชายาอิงชินอ๋องไม่อยากเชื่อ แต่พอจะนึกภาพดินแดนรกร้างว่างเปล่าตลอดพันลี้ซึ่งอาบไปด้วยเลือดโดยไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตได้ว่าเป็นอย่างไร

ชุยจิงไม่ตอบ แม้จะผ่านไปยี่สิบปีแล้ว แต่เขาก็ไม่อยากนึกถึงมันอีก

“นักพรตจื่ออวิ๋นเป็นคนที่ใด เหตุใดถึงอยากไปเผ่าภูตผีนัก” เซี่ยม่อหานมองชุยจิงก่อนเอ่ยถามตรงประเด็น