ส่วนที่ 2 บทที่ 037-2

บทที่ 37-2 สารภาพ

บ้านพักตากอากาศของเซี่ยอวิ๋นจี้ห่างจากหลังเขาวัดฝ่าฝอซื่อไม่กี่ลี้ แม้จะมีป่าขวางกั้น ไหนจะฝนตกจนทางเฉอะแฉะ แต่ครึ่งชั่วยามต่อมาก็มาถึงจนได้

เซี่ยอวิ๋นจี้ได้รับข่าวจากเซี่ยม่อหานจึงยืนรออยู่ที่ป่าหน้าทางเข้าบ้านพักก่อนแล้ว

เมื่อรถม้าคันข้างหน้าหยุดลง ชุยจิง เซี่ยม่อหาน และฉินเจิงก็ลงจากรถม้า เมื่อรถม้าคันหลังหยุดตาม เซี่ยฟางหวาก็กระโดดลงมาก่อนพร้อมยืนมือประคองพระชายาอิงชินอ๋องลงรถ

“แม้เจ้าจะไม่ป่วย แต่หมอหลวงซุน ท่านอาจิง และเฒ่าประหลาดหยินหยางก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่าสภาพร่างกายเจ้าในตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก ไม่นานมานี้เสียเลือดไปมาก ได้รับบาดเจ็บหรือ? ระมัดระวังหน่อยเถิด ข้ายังไม่แก่ ไม่ต้องลำบากเจ้ามาช่วยประคองข้า” พระชายาอิงชินอ๋องวางมือบนมือเซี่ยฟางหวาแล้วยิ้มกล่าว

เซี่ยฟางหวากลั้นยิ้ม การได้พูดคุยกับพระชายาอิงชินอ๋องทำให้นางปลดปล่อยตัวเองมากขึ้น น้ำเสียงก็ผ่อนคลายลงราวเป็นเรื่องสนุก “ท่านยังไม่แก่ก็จริง แต่ข้าจะช่วยประคองท่านก็ไม่ได้ลำบากอะไร จะเหนื่อยได้เช่นไร”

“ก็จริง!” พระชายาอิงชินอ๋องยิ้มออกมา