ส่วนที่ 2 บทที่ 028-3

บทที่ 28-3 มาเอง

“ตำหนิข้าซึ่งไร้ความสามารถเถิด! เพราะไม่ดูแลวัดให้ดีถึงได้เกิดเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ขึ้นในวันนี้ เกือบจะทำลายประวัติศาสตร์พันปีของวัดฝ่าฝอซื่อแล้ว โทษสมควรตายสถานเดียว” เจ้าอาวาสวัดฝ่าฝอซื่อตำหนิตัวเอง

“เจตจำนงสวรรค์ยากคาดเดา โลกมนุษย์เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน เจ้าก็อย่าโทษตัวเองเลย! ไม่มีใครคาดเดาอนาคตล่วงหน้าได้” ไต้ซือผู่อวิ๋นตักเตือนเจ้าอาวาส “หากวัดฝ่าฝอซื่อล่มสลายลงจริงๆ นั่นก็เป็นเพราะสวรรค์ต้องการโค่นล้มวัดฝ่าฝอซื่อ ยามนี้สวรรค์ประทานฝนลงมาช่วยดับไฟ วัดฝ่าฝอซื่อถึงยังคงอยู่ได้ นับว่าสวรรค์ปกปักรักษาวัดฝ่าฝอซื่อ พุทธศาสนิกชนมีใจระลึกถึงพุทธองค์ พุทธองค์จึงคุ้มครอง ทุกข์สุขยากลำบาก ธาตุทั้งสี่ล้วนเป็นสิ่งว่างเปล่า เจ้ามีฐานะเป็นถึงเจ้าอาวาสอย่าได้หลีกหนีความจริง”

“ท่านอาจารย์อุตส่าห์สั่งสอน! ศิษย์จะพึงระลึกไว้เสมอ” เจ้าอาวาสวัดฝ่าฝอซื่อยืนนิ่งก่อนพนมมือขึ้นแล้วสวด “อมิตาภพุทธ”

ฉินเจิงกลอกตามองราวกับไม่คุ้นชินวิธีที่พุทธองค์คุ้มครองพวกเขา