ส่วนที่ 2 บทที่ 023-3

บทที่ 23-3 บีบคั้น

บ้านพักหลังภูเขาห่างจากหน้าวัดในระยะทางหนึ่ง พระชายาอิงชินอ๋องเป็นห่วงเซี่ยฟางหวาอย่างเห็นได้ชัดจึงชวนนางคุยพลางเดินไม่เร็วเท่าใด เมื่อเดินมาได้ครึ่งชั่วยามก็บังเอิญพบกับฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวา หลี่มู่ชิง และเด็กรับใช้อีกสองคนกำลังเดินมาจากทางแยกทิศตะวันตก

ฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวามีเด็กรับใช้สองคนช่วยประคอง ส่วนหลี่มู่ชิงเดินอยู่ข้างกาย

หลี่มู่ชิงในวันนี้สวมเสื้อคลุมชายยาวเรียบๆ ตลอดร่าง เมื่อมองไกลๆ ราวกับลมเย็นสายหนึ่งท่ามกลางวัดบนเขา ทุกท่วงท่าสุภาพงดงามยิ่ง

เซี่ยฟางหวามองฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวากับหลี่มู่ชิงแวบหนึ่ง นางไม่ได้พบฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวาเป็นครั้งแรก แต่จากเรื่องราวที่หลี่มู่ชิงเล่าให้นางฟังตอนที่นางยังเป็นทิงอินในคืนวันสิ้นปีนั้นจึงทำให้พอจะเข้าใจนิสัยของนางอยู่ไม่น้อย มือทั้งสองข้างของฮูหยินเสนาบดีฝ่ายขวาเปื้อนเลือดทารกบริสุทธิ์จำนวนมากในเรือนหลังของจวนเสนาบดีฝ่ายขวา ทั้งหมดก็เพื่อตำแหน่งของตัวนางเองและตำแหน่งของลูกชายนาง

ในสังคมอำนาจราชสำนักที่ให้บุรุษเป็นใหญ่ไม่สามารถกล่าวได้ว่านางทำผิด สิ่งที่นางทำส่วนใหญ่ล้วนเป็นเรื่องที่สตรีทำกันทั้งนั้น