ส่วนที่ 2 บทที่ 016-3

บทที่ 16-3 พริ้งเพริศ

เซี่ยฟางหวาทำความสะอาดแผลโดยใช้น้ำอุ่นในกะละมังที่ซื่อฮว่ายกมาให้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ล้างแผลอีกครั้งด้วยเหล้าที่ต้มกับดอกไห่ถัง ต่อมานางก็หยิบยาทาชั้นดีจากกล่องยามาแต้มลงบนบาดแผลของเขา ทั้งยังทาบริเวณรอยแผลเป็นให้ด้วย เมื่อทาเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงฉีกแถบผ้ายาวมาพันบนแขนให้เขาอย่างคล่องแคล่ว

“ยาที่เจ้าทาให้ใช่ยารักษาแผลเป็นหรือไม่” ฉินเจิงเพิ่งได้สติตอนที่นางกำลังพันแขนให้ตนจึงกล่าวขึ้น

“หากไม่ต้องการ เจ้าสามารถล้างยาออกตอนนี้เลยก็ได้ ข้าจะไม่สนใจเจ้าอีกแล้ว” เซี่ยฟางหวามองเขาแวบหนึ่งแล้วหยุด

“ข้าอยากทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ เมื่อครู่เจ้าได้ยินไม่ชัดหรือ เหตุใดถึงทายาดีขนาดนี้ให้ข้า” ฉินเจิงราวกับเกิดการคัดค้านขึ้นในใจ