ส่วนที่ 1 บทที่ 100-4

บทที่ 100-4 เมตตา

“พี่อวิ๋นจี้ ข้าแค่เสียดาย ถึงอย่างไรก็เกิดมาในตระกูลเดียวกัน แม้จะต่างกันแค่สายเลือดแท้และญาติห่างๆ แต่สุดท้ายถึงจะขัดแย้งกันอย่างไรก็ตัดสายสัมพันธ์ไม่ขาดเพราะเราก็สกุลเซี่ยเหมือนกัน” เซี่ยฟางหวากลอกตามองก่อนจะทุบเซี่ยอวิ๋นจี้ จากนั้นก็กล่าวอย่างทั้งโมโหและขบขัน

“มิใช่ว่าเจ้าสูญเสียพลังไปครึ่งหนึ่งหรอกหรือ เหตุใดกำปั้นถึงยังมีพลังขนาดนี้” เซี่ยอวิ๋นจี้จับบริเวณที่ถูกทุบ แม้จะไม่ได้หนัก แต่ก็ไม่ได้เบา เขาส่งเสียงเสียงร้องออกมาเบาๆ พลางถลึงตามองเซี่ยฟางหวา

“ข้าเสียเลือดมาก ทั้งยังได้รับบาดเจ็บภายในจนเลือดลมเสียหาย แต่ก็มิได้ทำให้เรี่ยวแรงลดลงไป!” เซี่ยฟางหวาชำเลืองตามองก่อนจะโบกกระดาษในมือ “จวนอื่นๆ ข้าไม่มีความเห็น แต่สำหรับครอบครัวลูกคนโตคงต้องพิจารณาให้ดีก่อน ส่วนเซี่ยหลินซี หากกอบกู้ครอบครัวลูกชายคนโตคืนมาได้ต้องคุ้มค่าแน่นอน ถึงอย่างไรครอบครัวลูกชายคนโตก็มีขนาดใหญ่มิน้อย”

เซี่ยอวิ๋นจี้พยักหน้า

“ตอนนี้ท่านช่วยพาข้าไปหาสถานที่ลับได้หรือไม่ หลังจากนั้นค่อยนัดหมายเซี่ยหลินซีไปที่นั่น ข้าจะพูดกับเขาต่อหน้า” เซี่ยฟางหวากล่าว