ส่วนที่ 1 บทที่ 048-2

บทที่ 48-2 เยี่ยมเยียน

หนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีเรื่องใดเกิดขึ้น

วันที่สอง หิมะยังคงตกไม่หยุด ทิงเหยียนกวาดลานไปแล้วรอบหนึ่ง แต่หิมะก็ตกลงมาปกคลุมกลางลานอีกครั้ง เขาโมโหจนโยนไม้กวาดทิ้งแล้วกลับเข้าไปผิงไฟฟังพระชายาอิงชินอ๋องพูดคุยกับเซี่ยฟางหวา ฉินเจิง และชุนหลันแทนแล้วไม่ยอมออกไปอีกเลย

วันที่สามยามเที่ยง ในที่สุดหิมะก็หยุดตก

พระชายาอิงชินอ๋องถอนหายใจพลางมองไปนอกหน้าต่าง “จะสิ้นปีแล้ว คำนวณแล้วเหลือเพียงสิบเก้าวันเท่านั้น หิมะคราวนี้ตกถึงสามวัน เกรงว่าบนถนนคงจะถูกกองหิมะปิดทางหลายวัน พ่อค้าต่างถิ่นและประชาชนที่เดินทางกลับบ้านคงจะล่าช้ากว่ากำหนด ที่ร้ายแรงไปกว่านั้น น่ากลัวว่าไม่รู้จะมีคนไร้บ้านอีกกี่ชีวิตต้องหนาวตาย”

“ท่านแม่มีจิตใจเมตตากรุณา!” ฉินเจิงกล่าว

“หาได้มีจิตใจเมตตากรุณาไม่ ข้าเพียงอายุมากแล้ว จึงอยากอยู่ร่วมกันพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว” พระชายาอิงชินอ๋องตอบ

ฉินเจิงไม่ได้ออกความเห็นใดๆ

ระหว่างที่กำลังพูดคุย ชุ่ยเหอ หญิงรับใช้รุ่นใหญ่ข้างกายพระชายาอิงชินอ๋องก็เข้ามาในเรือนลั่วเหมย