ส่วนที่ 1 บทที่ 046-3

บทที่ 46-3 พระราชเสาวนีย์ของฮองเฮา

“ซื่อซู ซื่อจื่อของจวนเจ้านำหนังสัตว์ทั้งหมดที่เก็บไว้ในจวนมาให้ข้าหมดเลยหรือ” ฉินเจิงปัดกลีบดอกเหมยที่ติดตามตัวออกแล้วเดินเข้าไปในห้อง

สี่ซุ่นได้ยินจึงหันกลับมาทันทีแล้วกล่าวเสียงดังด้วยความตกใจ “คุณชายรอง?”

ซื่อซูเองก็ตกใจเช่นกันพลางคิดว่าตอนที่มาถึงจวนแห่งนี้เขาได้ลองสอบถามกับหัวหน้าพ่อบ้านแห่งจวนอิงชินอ๋องแล้วได้ความว่าฉินเจิงไม่อยู่ แต่ขณะที่ส่งกระดาษแผ่นนั้นให้กับคุณหนูก็ระมัดระวังมาก ไม่แน่ใจว่าคุณชายรองเจิงจะเห็นหรือไม่ แผ่นหลังเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ถึงอย่างไรเขาก็เติบโตมาข้างกายของเซี่ยม่อหานตั้งแต่เด็กจึงรีบตอบกลับด้วยความสงบ “เรียนคุณชายรอง เพราะหลายปีมานี้นายท่านที่ม่อเป่ยส่งหนังสัตว์ดีๆ หลายผืนมาให้ทุกปีไม่เคยขาด ดังนั้น ห้องเก็บของในจวนของเราจึงมีหนังสัตว์เก็บไว้มากมาย ที่นำมาส่งนี้เป็นเพียงแค่หนึ่งในสามเท่านั้น”

“ท่านลุงแห่งม่อเป่ยนี่ดีจริงๆ ข้าต้องขอขอบคุณแทนซื่อจื่อของจวนเจ้าแล้ว” ฉินเจิงเข้าไปในห้องพลางกล่าวอย่างไม่เกรงใจ