ส่วนที่ 1 บทที่ 036 ไมตรีจิต

บทที่ 36 ไมตรีจิต

สีหน้าของเยี่ยนถิงสลดลง แต่ชั่วพริบตาก็มองฉินเจิงอย่างไม่ยอมแพ้

ฉินเจิงไม่ได้สนใจเขาและกวาดตามองคนที่เหลือ “จะออกไปเที่ยวนอกเมืองมิใช่หรือ ไปลานล่าสัตว์ที่เขาทางใต้หรือเขาทางเหนือ”

“แน่นอนว่าต้องเป็นเขาทางเหนือ ลานล่าสัตว์ของราชสำนักที่ห้าสิบลี้ข้างนอกนั่นสนุกที่สุด” เฉิงหมิงตอบ

“อืม ถ้าอย่างนั้นก็เป็นที่นั่นแล้วกัน” ฉินเจิงเดินมาตรงหน้าเซี่ยฟางหวาและกล่าวต่อหน้าทุกคนว่า “แต่งตัวให้ข้าด้วย”

เซี่ยฟางหวาเงยหน้ามองสีหน้าอันเยือกเย็นของเขาจากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางคิดว่า นางอยู่ที่เรือนลั่วเหมยมาหลายวันแล้ว แม้งานที่ไม่มีคนทำประจำจะเป็นหน้าที่ของนาง แต่เขาก็ไม่เคยออกปากให้นางช่วยแต่งตัวให้เลย ทุกครั้งที่นางตื่นนอนเขาก็แต่งตัวด้วยตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหตุใดวันนี้จึงต้องการเช่นนี้ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่ แถมยังอยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ ชื่อเสียงของนางยังโด่งดังไม่พออีกหรือไร

“ประเดี๋ยวเจ้าเองก็ตามข้าไปเที่ยวนอกเมืองด้วยกันมิดีกว่าหรือ” ฉินเจิงมองนางแวบหนึ่งราวกับปรึกษาแต่ก็คล้ายกับมีความหมายบางอย่างแอบแฝง