The Brown Soil

2004. 'Yan ang taon na kung saan nakilala ko siya. Taon na kung kailan kami naging magkaibigan at magkaklase. May mga bagay na hindi pa ako alam tungkol sa kanya, pero kasi, isa siyang misteryoso na tao.

Tahimik lang siya at hindi pala-salita. Magsasalita lang siya kapag kinausap mo na talaga o kung may itatanong siya sa'yo, at pagkatapos noon ay hindi na siya magsasalita pa.

Ako ang una niyang naging kaibigan dito sa Hamford University. At ang mga panahon na naging magkaibigan kami, ay iyon ang mga panahon na hinding-hindi ko makakalimutan.

Hinihiling ko minsan na sana dati pa kami nagkakilala. Kung dati pa, baka mas nakilala ko pa siya nang maayos at nailigtas ko pa siya. Kung dati ko pa siya nakilala, baka hindi mangyayari ang lahat ng ito ( Pero h'wag kayong mag-alala, iku-kwento ko naman sa inyo lahat ).

Isa akong tipo ng estudyante na palaging late. Kilalang-kilala na ako ng gwardya dahil alas-siyete ang oras ng klase pero 7:30 na ako nakakapasok.

Maaga naman akong gumigising. Wala lang talagang dumadaan na jeep sa lugar namin ng mga ganitong oras kaya palagi akong nahihirapan. At kapag halos sampung minuto na akong nakatayo roon ay mag-uumpisa na akong maglakad hanggang sa may masakyan na jeep ( Na inaabot minsan ng trenta minutos na paglalakad ).

"Late ka na naman, Tortuga." Saway sakin ng gwardya ng Hamford University. Tinignan ko siya ng masama sabay iniabot sa kanya ang dala ko bag.

"Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na h'wag mo kong tatawagin ng 'Tortuga'." Sagot ko sa kanya at mahina siyang natawa.

Ibinigay niya sa akin pabalik ang bag. "Bagay lang sa'yo na tawagin na Tortuga, Collins."

"Bakit hindi mo nalang kaya pagbisihan ang pagcheck ng mga bag namin at siguraduhin na walang outsider na papasok?!" Sarkastiko akong ngumiti pero bago pa ako makapagsita ulit ay may pumasok sa gate.

Agad na tumayo ang gwardya at sumaludo. Nakita ko na kung sino ang pumasok. Si Mr. Jim.

Si Mr. Jimmy o Mr. Jim o mas kilala sa tawag na Mr. Jimby ng mga ilang estudyante sa eskwelahan na 'to ( Actually, ako talaga ang nagpauso ng Mr. Jimby pero dahil mabilis umikot ang balita rito ay hindi na alam kung sino nga ba ang nakapag-isip ng pangalan na iyon ) ay ang aming pinaka-mamahal na Principal.

Simple lang naman si Mr. Jim. Mataba na maliit. Nakasuot ng salamin sa mata. At ang kanyang sikat na kurbata sa kanyang amerikana.

Magulo kasi ito at hindi nakaayos. Hindi namin alam kung hindi ba marunong si Mr. Jim na maglagay ng kurbata o talagang sinasadya niyang naka-ganyan o nagmamadali siya kaya hindi na niya namamalayan na ganoon ang kurbata niya kapag siya ay papasok sa eskwelahan.

Si Mr. Jim ay isang matandang binata pero ang bali-balita ay may jowa siya. Pero natatawa na lang ako kapag naririnig ang balita na yun. Kasi ba naman, kung talagang may jowa siya, at ganyan ang suot ni Mr. Jim kapag sila ay magde-date, sana man lang ay tinuruan na siya ng kanyang jowa kung paano ba talaga suotin ang isang kurbata.

"Bakit hindi ka pa pumasok sa klase mo? Late ka na, Collins." Agad akong bumalik sa reyalidad nang nakita kong nakatingin sa'kin ng diretso si Mr. Jim. Nakakunot ang noo at matalim ang mata.

"Ah, ah, papasok na po ako." Agad akong tumalikod at tumakbong papaakyat sa Third Floor.