Chapter Two

(10 years ago...)

"NOW, tell me who the fuck is that girl, Kyle?" taas-noong tanong niya sa nobyo.

"Kaklase ko lang siya sa minor subject ko, Mandi. Don't make it look like a big deal," mahinahong sagot nito. Mas lalong nagngitngit ang kalooban niya. Nasa loob sila ng isang food court ng mall, hangga`t maaari ayaw niyang magtaas ng boses.

"Big deal? Ganun ba? Ang sweet mo namang kaklase," napakuyom ang kamao niya sa iniinum na milk tea.

"Nothing is going on between us. Your just overreacting, Mandi," she glared at him at napatayo sa kinauupuan niya.

"Ako pa ang overreacting ngayon? Fine, edi magsama kayo," sigaw niya at dirediretsong nagmartsa palabas.

Rinig niya ang yapak nito mula sa likuran kaya naman mas nilakihan niya ang kaniyang hakbang.

"Mandi, please listen to me. Wala lang yun okay? Don`t cause such a scene. Nakakahiya," he said and tried to grab her arm pero lumayo agad siya. Hinarap niya ito. Tinawag siya nito sa pangalan niya. Hindi na cheesecake o kung ano pa mang endearment. That was her name na hindi naman nito nagagawa noon. Something is definitely wrong with him.

"So nahihiya ka na pala sa akin ngayon," tumawa siya ng pagak. People started darting their eyes on them. Sabagay sino bang hindi mapapalingon sa kanilang dalawa na nasa loob ng mall nag-aaway? But she doesn`t give a damn about it.

"Hindi ganun yun... Let`s just talk in your house ok?" God knows how much she loves it when he uses that sweet tone on her. Pero pagkatapos ng lahat pakiramdam niya binibilog niya lang ang ulo niya.

Lies.

More Lies.

"Can you just stop treating me like a complete fool?!" He took a deep breath and his eyebrows arched in dismay. Tama ito, she's overreacting... again. Hindi niya mapigilan eh. Gustong gusto na niyang sumabog.

"I'm not treating you that way ok?" napakamot ito ng noo. He is definitely frustrated this time. "Ayoko lang ng eskandalo. Umuwi na tayo. Doon tayo mag usap."

Hinawakan niya ang kamay niya at iginiya siya palayo. She couldn't help it. Tumulo ang mga luhang kanina pa nagbabadya, nilulunod ang kaluluwa niya pinaghalong pait, selos at--- takot. Isang matinding takot.

" So you wanted me out of your life ?" mahinang sabi niya.

"Calm down ok."

"Calm down?! Alam ko kung gaano ka naiirita sakin, Kyle. I`m an overreactive bitch. A sociopath," her voice cracked.

"Mandi..." He tried to calm her but it makes her feel more resentful towards him.

"Alam ko kung ano ang pinagsasabi nila sakin sa school." This time he freely let go of her hand. "That I am obssessing with you." Nanatili lang itong tahimik.

"It was me right? The freak who can`t even control her anger--- lalo na pagdating sayo." Pinahid niya ang mga luha sa kaniyang pisngi and fake a smile like everything is completely fine. "It`s okay. Hindi mo kailangang itago yun."

She took heavy steps away from him. God how she hate this life. No one seems to understand me. Not even Kyle. Not even the man she love the most. She walked away with a heavy heart.

Pagkauwi niya nang bahay, dumeretso si Amanda sa kwarto at binalya ang pinto pasara. She slumped on her bed. Humagulgul siya ng iyak. Is it that hard to keep him by her side? Gusto niya lang namang anjan si Kyle lagi sa tabi niya, ano bang mahirap dun?! The very thought of loosing him makes her loose her sanity too.

"Anak, ayos ka lang?" tanong ng kaniyang mama mula sa labas. Napakagat labi siya. Why can't they leave her alone?! Bakit ba lahat ng gagawin niya binbantayan nila? Kulang na lang ultimo mismong paghinga niya eh bilangin nila? Nakakairita.

"Just ...just leave me alone."

"Anak, andito si Kyle sa baba. Kakausapin ka daw niya."

Sinundan pala siya niyo. Para ano pa? Para bilugin ang ulo niya? Na walang namamagitan sa kanila ng babaeng yun?

"Pauwiin niyo na siya. I don`t want to talk to him."

"Babain mo muna `nak, kahit ilang minuto lang. Hinihintay ka ng tao eh."

May mali ba sa sinabi niya at hindi yun maintindihan ni Mama? Ayaw niya itong kausapin. N-e-v-e-r.

"Ano ba `Ma? Bingi ka ba? Ayoko nga eh. Bakit nyo ba laging pinipilit sakin ang mga bagay na ayaw ko?!"

She buried herself in the pillow at doon nagsisigaw siya sa ilalim nun sa pinaghalong inis at selos.

"Amanda, kausapin mo ko please.." It was Kyle. Hindi pa pala siya pinapaalis ng Mama niya Why can't people just leave her alone?! Bumangon siya at inilibot ang mga mata sabuong kwarto. She have so many stuffs here, kailangan na niya atang magbawas. Kinuha niya ang baseball bat sa gilid at sinimulang hampasin ang lahat ng bagay sa ibabaw ng mesa. She smashed every inch of them kahit na ang kaliit liitang bagay.

"Anak, anak... tama na." Good thing at sinarado niya ang pinto, walang makakapasok sa loob .

"Ang sabi ko pabayaan niyo ko kasi jan rin naman kayo magaling. Ang tanga nyo naman para hindi yun maintindihan." Hindi pa siya nakuntento, pinaghahampas niya din ang mga libro sa cabinet.

"Mandi, please stop it, pag-usapan natin to… buksan mo ang pinto."

"You cheated on me, Kyle. You jerk! Naging perfect girlfriend ako para sayo pero ganito lang?Kasi nasasakal kana, ipagpapalit mo ako?"

"I love you, Mandi .Please your killing me."

Love. Ano nga ba ang pagmamahal? Sometimes she wondered if what she felt for him is love o di kaya nasanay lang siyang nandiyan si Kyle palagi. Was it love to fear loosing someone? Hindi niya alam. Naguguluhan siya. For the first time, she doubted her feelings for him. Eh si Kyle kaya, mahal ba siya siya kaya kahit na ganito niya hindi siya niyo iniiwan?

O...di kaya kasi naaawa lang ito sa kaniya?

They were once the epitome of a perfect couple .They were in the past. Their relationship had endured seven years. Siguro umaabot din sa puntong masyadong nasasanay ka na sa presensya ng isang tao. Pakiramdam natin kapag nawala sila, parang gusto na ring nating mawala. They become the air that we breathe and that`s when things go badly. Napaupo si Amanda at napasandal sa dingding. Her emotions were always so out of control. She can feel all her energy being drained out of her body---her soul. Niyakap niya ang tuhod niya pero isang katanungan lang ang namamayani sa pagkakataong iyon.

When did things got out of her control?

And love? Love turned her into what she is now, an awful being- a monster.

(Present Day)

NAGISING si Amanda sa sikat ng araw na tumatama sa mukha niya. She groaned and buried her face under the pillow. Her head was about to crack. Kasalanan to ni Natalie. Halos kaladkarin na lang niya ang sarili sa kalasingan. Last night events was literally hazy. She wanted to sleep some more pero hindi niya kaya dahil sa matinding hangover .Napakurap-kurap pa siya ng ilang beses, trying to fix her gaze. Nasipat niya ang wall clock sa dingding. It's past 11. Mabuti na lang at Sabado ngayon. Nagunat-unat siya ng buto at bumangon na. Maybe some soup would cure her hangover. Parang nagc-crave siya bigla ng lugaw. Naglagay siya ng half cup na bigas sa rice cooker. Pagkatapos hugas yun ay dinagdagan niya ng tatlong basong tubig.

'This would do.'

Pagkatapos niyang isalang iyon ay dumeretso siya sa shower. Her body reeked of alcohol and sweat. Napahiyaw siya ng tumama ang mga butil sa tubig sa katawan niya. Pero dumaan ang ilang minuto at nakapag-adjust na rin ito sa lamig. Cold shower drained a bit if her hangover. Pagkatapos niyang maligo,naging magaan na ang pakiramdam ni Mandi. Pero ang kumikirot niyang sintido ay nandiyan pa rin. She wore her usual homie clothes. Baggy tshirt at pj's. Binuksan niya ang binatana ng condo para makapasok ang hangin. The air was humid and warm. Ang pinaghalong init ng araw at hangin ay bumalot sa katawan niya. It was the montn of May, summer at mataas ang temperatura ng buong syudad. Mandi loves this kind of weather, bright and sunny. Kumukulo na ang lugaw niya at dinagdagan biya ito dalawang pirasong itlog at pampalasa. A few minutes past at pwede na itong kainin. The steam from her food hits her face. Heaven! Isinalin niya ito sa isang bowl. The rest of it will be save for later. She slumped in front of her wide screen TV and put it on. Makailang ulit niyang iniba ang channel hanggang sa lumitaw sina Patrick at Spongebob. She love this kind of stuffs. Nangangalahati na siya ng bowl ng tumunog ang cellphone niya . Agad niyang hinanap iyon sa kama niya. After a few toss and turn ay nakita niya ito sa paanan. Tumatawag si Mama niya.

"Hello `Ma?"

"HAPPY BIRTHDAY, nak!" sigaw nito sa kabilang linya.

It took her almost two minute bago magsink in sa utak niya na kaaawan niya pala ngayon. May 23rd. She is already 30 years old. Malapit na palang kumawala sa kalendaryo ang edad niya.

"Nak, pupunta kami jan ha? Well celebrate your birthday. Saan mo gustong pumunta ? Shopping tayo `nak! Balita ko may sale ngayon sa Robinsons," tuloy-tuloy na sabi ng nanay niya. "I'll be there in an hour, okay ? See you, nak." Hindi man lang nakasagot si Mandi. The last thing she wanted to do on her birthday is to burry helself under the cushions of her bed.

"Ma, teka lang," naputol na ang tawag, hindi man lang siya nakaumang dito. "Hello ma?MA?!"

Napabuntong hininga siya. Her condo was such a mess. Wala sa ayos ang mga gamit at nililipad na ng hangin ang mga nilakumus na papel. Sa madaling salita ,parang binagyo ang condo niya. May pag-OC pa naman ang mama niya. Tinawagan niya si Aling Maring. On call maid niya ito. Nasa malapit lang ang bahay nito kaya madali lang itong tawagan kung may kailangan siya. Tulad ngayon.

Nang dumating ito ay tinulungan ana run niya ito para mas mapadali ang gawain. After an hour, kumikinang na sa linis ang condo niya. Isinilid na rin nito ang mga labahan niya sa isang malaking bag.

"Nay, gamitin nyo po yung washing machine na binili ko para sa inyo. `Wag na kayong magkukus at bakamabali ang buto nyo. Hindi naman ganuon ka dumu ang mga damit ko."

"Eh hindi naman nakakalinis iyon at saka isa hindi ako marunong gumamit nun," katwiran ng matanda.

"Hindi naman po masyadong madumi ang damit ko eh. Okay na yung magpaikot-ikot lang kaysa magkuskus kayo. Si Lena po," tukoy niya sa dalagang apo nito. "Paturo kayo sa kaniya, sigurado marunong yun. "

"Oo na sige na nga, Ineng. Ang kulit mo talagang bata ka."

She reminded her of her grandmother. Sa probinsiya na ito nanunuluyan sa Iloilo. She stayed there for almost 5 years of her life nang nagtrabaho bilang OFW ang Mama niya sa Hongkong. Single mom kasi ito at wala namang binibigay na sustento ang ama niya. Pumasok lang ito sa buhay niya 4 years ago nang makapagtapos siya ng Law sa Diliman at maipasa ang Bar Exam in one shot. Hindi lang naipasa, naging topnotcher pa siya. May ibang pamilya na ito at walang balak na magmana ang mga half-brothers niya ng Benetiz Firm. At an early age, pinatunayan niyang maging isang napakagaling na abogado at hindi naman siya nabigo. Her father handed her down the firm. Syempre hindi madali,lalo na at anak siya sa labas. But people began to change their minds about her nang maipanalo niya ang kaso ng isang sikat na aktress na inakusahang pumatay sa asawa nito kapalit ng milyong milyong trust funds. Simula noon naging ritwal na niya ang magtanggol ng katotohanan. Hindi lang naman mga sikat na personalidad ang nagiging kliyente niya pati na rin ang mga hindi kayang magbayad ng abogado. She specializes in cases like abuse of women and children. She has a soft spot for that . Pero syempre hindi lang dapat sintemyento ang pinapairal niya. Rational siyang tao and she always check her emotions. It was never planned actually. Siguro narealize niya lang na gusto niyang maging abogado noong napasali siya sa debate society ng unibersidad na pinapasukan. She likes winning an argument and then her passion for defending women and children came after.

Nang makaalis na si Manang Maring ay napasalampak na lamang si Mandi sa sofa. A nap would be nice. Kakapikit niya lang ng tumunog ang doorbell. It must be her mom. When she opened the door, the warm smiles of her friends greeted her.