Jin (Chapter 23)

KAKATAPOS lang maligo ni Jin at kasalukuyang kumukuha ng panloob sa kabinet nang biglang pumasok si Din sa kanyang kwarto. Nakatapi lamang siya ng tuwalya no'n. Pulang-pula ang kanyang kambal at alam niyang tinamaan na rin ito ng kanilang ininom.

"Din, ano'ng kailangan mo?" maang niyang tanong dito. Napapalunok siya ng laway dahil kitang-kita niya sa mga mata nito ang labis na pagnanasa na naglakbay pa sa kanyang kabuuan.

Hindi ito tumugon sa halip ay lumapit pa sa kanya. Nagsalubong ang kanyang mga kilay at hinanda ang sarili sa maaari nitong gawin sa kanya.

"Jin, pagbigyan mo ako ngayon, kailangan kita," mariing sabi ni Din.

"Din, ano ba? Ilang beses ko bang dapat sabihin sa 'yo na hindi puwede kasi magkapatid tayo," sabi niya.

"Wala akong pakialam kung magkapatid tayo, Jin. Atin-atin lang naman 'to, e. Walang makakaalam, Jin, pangako," giit ni Din.

Napapailing na lamang siya sa pinagsasabi nito. "Din, sabihin mo kay Kurt na gusto mong makatikim. Papayag 'yon kasi sinabihan ko na siya. Hindi talaga puwedeng gawin ng magkapatid ang gusto mong mangyari," sabi niyang tinitimpi ang sariling hindi mapalakas ang boses.

"Jin, ikaw lang ang gusto ko," gumagaralgal ang boses na sabi ni Din. Hanggang sa tumulo na nga ang mga luha nito.

Kaagad na umakyat ang mga dugo niya sa ulo.

"Din, lumabas ka ng kwarto ko ngayon din!" matigas niyang sabi at tumalikod para ipagpatuloy ang pagkuha ng panloob sa kabinet.

Nagulat siya nang biglang hinawakan ni Din ang tuwalya at hinubad sa kanya kapagkuwa'y mabilis nitong hinawakan ang kanyang natutulog pang pagkalalaki. Pinaghahalikan din nito ang kanyang likod.

Kaagad siyang nagpumiglas at itinulak si Din palayo sa kanya. Akmang susuntukin niya ito pero mabilis din naman niyang nakontrol ang sarili.

"Din, kunti na lang talaga at mabubuhatan na kita ng mga kamay. Lumabas ka ngayon din sa kwarto ko!" bulyaw niya rito.

Napahikbi si Din at lumuhod. Pinulot naman niya ang tuwalya at muling itinapi.

"Jin, magugustuhan mo ang gagawin ko. Kung kaya ka nilang paligayahin, ako rin kaya ko 'yon," umiiyak na sabi ng kanyang kambal.

"Nababaliw ka na, Din," mahinahon niyang sabi. Kaagad niyang isinuot ang panloob. Mabilis din niyang naisuot ang shorts. Kumuha naman siya ng sando at inilagay sa kanyang balikat.

"Jin, please... mababaliw na ako kakaisip sa 'yo," nakikiusap na sabi ni Din.

Pero hindi na niya ito pinansin pa at lumabas na siya ng kanyang kwarto. Iniwan niya ang kanyang kambal. Panay ang hugot niya nang mga malalim na hininga para mahimasmasan ang sarili.

"Jin, ang aga mo yatang umuwi."

Napatingin siya sa kanyang tatay Ryan na nasa komedor kasama ang kanyang nanay Adela. Umuwi na pala ito. Kasalukuyang kumakain ang dalawa ng mangga. Lumapit naman siya sa mga ito. Nagmano siya kay Ryan.

"Pasensiya ka na, tay. Nawalan ako nang gana kaninang magtrabaho, e. At saka wala namang nagbabantay," mayamaya ay sabi niya.

"H'wag mong ulitin 'yan, ha," sabi ni Ryan.

"Opo, tay," nakangiti niyang sabi.

"Jin, si Din mukhang lasing na 'yon, a," sabi ni Adela.

"Oo nga, nay. Sabi niya magpapahinga na raw siya," tugon niya sa ina.

"H'wag kang masyadong magpakalasing, Jin. Siyanga pala, nakausap ko na sa telepono ang tito Rey mo. Sabik na sila ng tita Lea mong magpunta ka sa kanila," sabi ni Ryan.

"Talaga, tay?" tanong niya.

Sa totoo lang ay nasasabik na rin siyang umalis sa bahay nila no'n. Gusto niyang makalayo na muna kay Din. Gusto rin niyang makasama si Marian sa Manila. Naisip niya na kailangang magkausap sila ng kanyang kasintahan tungkol doon. Pero malaki pa rin ang problema niya kasi hindi niya alam kung kailan uuwi si Marian sa probinsiya. Sobrang namimiss na talaga niya ito.

"Kaya ikaw, maghanda-handa ka na. Tatlong buwan na lang pasukan na para sa susunod na semester. Dapat makapag-enroll ka kaagad," sabi ng kanyang tatay.

"Maraming salamat, tay. Pangako hindi ko kayo bibiguin," nakangiti niyang turan.

Kitang-kita niya ang labis na kasiyahan sa mukha ng mga magulang. Ginulo ni Ryan ang kanyang buhok.

"Malaki na siguro ang nag-iisang anak nila ni Rey ngayon," sabi ni Adela.

"A, si Daniel. Malaki na nga siguro 'yon ngayon," sabi naman ni Ryan.

Biglang naalala ni Jin ang nakakabata niyang pinsan. Isang beses pa lamang niyang nakita si Daniel. Limang taon pa ito nang huli niyang makita. Minsan lang kasing bumibisita sa kanila si Rey at asawa nitong si Lea.

Tuwang-tuwa sila kay Daniel dahil napakabibong bata. Medyo kahawig din nila ang hitsura nito. Naging close pa sa kanya ang nakakabatang pinsan dahil siya ang naging madalas na kalaro nito no'n.

"Hindi na siguro ako makikilala ni Daniel, tay, nay. Ang liit pa no'n, e, nang pumunta sila rito," sabi niya.

"Oo nga, e. Pero makakasundo mo rin 'yon pagtira mo sa kanila," sabi ni Ryan.

Ngumiti na lamang siya sa mga magulang at naisipan nang balikan sina Kurt at Angelie. Paglabas ng bahay ay medyo kalat na ang dilim sa paligid. Malapit ng mag-alas-sais ng gabi no'n. Nakita niyang naghahalikan ang dalawa at nilalamas pa ni Kurt ang mayamang dibdib ng dalaga.

"Hoy! Anong kababuyan 'yan?" untag niya sa mga ito.

Kaagad namang tumigil ang dalawa at nagtawanan. Lumapit naman agad si Angelie sa kanya. Mukhang lasing na talaga ito. Akmang hahalikan siya nito sa mga labi pero mabilis niyang nahawakan ang mukha ng dalaga para pigilan.

"Oppsss... nakikipaghalikan ka kay Kurt kanina tapos sa akin naman ngayon. Parang naghahalikan na rin kami ni Kurt 'pag ginawa mo 'yon," natatawa niyang sabi. Natawa rin si Kurt.

"Tse!" pagtataray ni Angelie pero kaagad din namang tumawa. Muli itong umayos sa pagkakaupo.

Muli silang nag-inoman. Tuluyan na ngang dumilim ang paligid. Napatingin siya sa bintana ng kwarto ni Din. May sumibol na kaba sa kanyang dibdib nang mga sandaling iyon. Nandoon kasi si Din at pinagmamasdan lang sila. Naka-hood na ito at kinilabutan siya. Nagmukha na talagang serial killer ang ayos ng kanyang kambal.

"Tol..."

Napatingin siya kay Kurt. Natawa siya dahil nasa kandungan na pala nito si Angelie at sinusubo ang napakatigas nitong pagkalalaki. Bigla siyang nag-init no'n at tinigasan.

Nagsalin siya ng alak sa baso. "Angelie, inomin mo muna 'to," natatawa niyang sabi.

Kaagad namang tumigil si Angelie sa pagsubo ng kargada ni Kurt at tumawa. Tinanggap nito ang baso at kaagad na ininom ang alak.

"Ayaw mong magpa-chupa, Jin?" tanong nito pagkatapos.

"Asuss... mag-concentrate ka na nga lang kay Kurt," tugon niya rito. Nakita niyang muling isinubo ng dalaga ang tayong-tayong pagkalalaki ng kanyang kaibigan.

"Tol, puwesto ka na lang dito sa tabi ko. Pagbigyan mo si Angelie," sabi ni Kurt sabay ngisi.

Saglit siyang nag-isip. Kasalukuyan ng chinuchupa ng dalaga ang kanyang kaibigan. Tuluyan na rin siya noong nag-init at pumipintig-pintig na sa sobrang tigas ang kanyang pagkalalaki sa loob.

"Ano na 'tol?" Napapanganga na si Kurt no'n sa ginagawa ni Angelie. Magaling din naman kasi talaga ang dalaga sumubo. Maraming beses na siyang nasubo nito.

Naisip niyang hayaan na lamang ang dalawa. Ayaw niyang disturbuhin ang mga ito. Pero kailangan na talaga niyang makapagpalabas ng init ng katawan nang mga sandaling iyon. Biglang pumasok sa isipan niya si aling Magda. Napangiti siya sa kanyang naisip.

"Dito muna kayo. Ituloy niyo lang 'yan. Bibili lang ako ng yelo. Ubos na, e," sabi niya at tumayo.

Tila hindi na rin naman siya no'n napapansin pa ni Angelie at nag-enjoy lang ito sa pagsubo sa kargada ni Kurt.

"Sige, tol," tugon ni Kurt. Nakahawak ang mga kamay nito sa ulo ng dalaga at tinutulungan sa pagtaas-baba sa kargada nito.

Alam niyang puro sagad hanggang lalamunan ang ginagawa ni Angelie. Kitang-kita niya kasing sumasayad ang ilong nito at natatakpan ng makapal na buhok na pumapalibot sa kagitingan ng kanyang kaibigan.

Kaagad nga niyang iniwan ang mga ito. Muli siyang napatingin kay Din sa bintana. Hindi niya mawari kung bakit bigla na naman siyang kinabahan nang husto no'n at nanayo ang mga balahibo. Pakiramdam niya ay may mangyayaring masama. Pero pilit niyang iwinaksi sa isipan iyon.