De mensen Jager

Op een heette dag zat willem nog in zijn wiskunde klas naar die ouwe klokske te staren. Tis bijna 2 uur en nog een paar minuten dan zal de bel dadelijk luiden. Brrrrrrrinngggg. "Top, Daar gaat ie. Hehe wat een matige dag was't gewist."

Tuurlijk wilt mijn vriend joep effe naar de winkel voor snoep maar ik ga gelijk weg om m'n huiswerk af te maken zodat ik met pap naar opa kan.

Na even lopen vond Willem eindelijk z'n fiets tussen alle andere. Onhendig klom ie erop en reed hij zo snel mogelijk weg. "Jandorie zo koud is't brrr.. moet je nagaan hoe die gasten bij de alpen wonen" mopperde hij bij z'n eigen.

Niet lang is Willem al snel thuis aangereden. Hij parkeerde z'n fiets netjes in't schuur en liep binnen en pakte hij een glasje water uit de kraan. *Tap tap tap tok.* gingen de voetstappen boven. Daarna hoorde hij een glasje breken en de deur open gaan gevolgd met geschreeuw en gejank. "Daar begint ze weer" zuchtte Willem.

De stiefmoeder en echte vader van Willem waren al weer gaande. Na een paar seconde later hoorde hij zijn vader schreeuwen "Gij bent gewoon een Godverdomme hoer heh. Hoe durf je?"

niet lang daarna hoort hij een bloedige gillende geschreeuw van z'n vader. "Aaaaah wat doe je??? Ik heb een kind. Hoe kun je? Aaaaahhahahauw" En ging dan even door voor een paar seconde later en daarna was't stil. Willem bewoog niet. Hij kon alleen denken "Wat is er in godsnaam aan de hand?" en stormde de trap naar boven. Wat hij zag toen hij de deur open duwde was al te verwachten maar trof hem zo diep in z'n hart met schok en verdriet dat hij alleen kon staren. Naast z'n huilende stiefmoeder was z'n vader die op bed lag vol bloed met z'n ogen open en bevende handen. Bloed kwam uit z'n mond en het leek alsof het gauw zou eindigen. "Wa hedde gij gedaan!!!!??????? Papaaaaaaa" gilde Willem met ogen vol tranen tegen z'n....niet echte moeder.

"Hou je godverdomme snuit dicht jij verwende!!"

"Hou je bek dicht!!!!!!" schreeuwde zij terug en stond daarna rustig op met een bloedige mes in hand.

Snel denkend gooide Willem die kapote vaasje keihard in haar gezicht en verwonde haar. Terwijl ze naar achteren wankelde van de pijn in haar ogen en gezicht door die gebroken stukjes glas nam Willem snel de kans en haaste zicht om het mes van haar te pakken. Ze probeerde hem tegen te houden. Willem liet dan z'n ene hand los en sloeg die wijf keihaard in haar keel dat ze niet kon schreeuwen en pakte het mes.

Zonder te twijfelen, stook hij haar in't borstkast. Hij deed dat nog 44 keren. "DIT IS VOOR MIJN VADER!!!!! JIJ....STOMME WIJF. GEHT ONS LEVENS VERPEST!!!!! NOU MOET DE GIJ GAAN VOELEN"

Zij probeerde te dekken en hem van haar af te stoten. Helaas was Willem als een dier beheersd door alle kwade en verdriet en bleef haar steken totdat zij niet meer bewoog. Hij besloot dat nog een laatste goed zou doen en sneed haar nek open. Maar plotseling stopte hij, stond op, liet het mes vallen en keek naar zijn levenloze vader die op't oude famillibed lag. Het bed waar hij samen met z'n vader en echte moeder die door een dodelijke ongeluk stierf verhaaltjes gingen lezen. Het bed waar toen hij bang was, erin ging slapen en zijn moeder liedjes ging zingen.

"Neee....papa" mopperde Willem, maar durfde niet in die richting te kijken. Dat is toch te begrijpen. Snel draaide hij om en liep hij naar beneden en kroop naar een hoekje.

Daar ging zat hij gebogen en begon te huilen. Het duurde even om voor hem na te gaan wat er net gebeurd was. Wat hij zo spontaan met die stiefmoeder deed. Het ging zo automatisch. Maar het beeld van z'n vader die zo veel van hem hield, het was heel pijnlijk om over na te denken. Maar, niet lang werd er al gauw aan het deur geklopt. "Heey, gaat ie goed daar!!?"Geschrokken keek Willem naar het raam. Verrekt, tis de buurman. Wat moet hij nou doen? De deur open doen? Hij begon daarvan angstig van te worden. Hij stond dan op en langzaam met z'n gezicht gericht naar het raam liep hij naar de achterdeur.

Het kloppen werd harder en harder. En toen begon de buurman te schreeuwen, "Willem!!!! Anneke!!! Mario!!! Wat gebeurd daar? Ik hoorde zoveel kabaal toen ik aan het koken was. Is alles in order daar?"

Maar het bleef gewoon muisstil daarbinnen. Al staande bij de achterdeur van't huis bleef Willem zijn gezicht vastgericht op het schim van de buurman daarbuiten achter het raam. Op een gegeven moment zag hij de buurman haastig weglopen. Willem rende dan snel naar boven naar z'n kamer zonder naar die andere kamer te kijken en pakte zijn rugtas. De meest belangrijkste alleen nam ie mee zoals geld, een zakmes, 2 spijkerbroeken, 3 truien en een jasje. Maar plotseling in alle rep en roer hoorde hij de sirenes buiten. De tijd is nu!! Hij moest nu weg. In alle haast stormde hij van de trap naar beneden en ging hij de achterdeur uit. Hij wist niet waar hij moest gaan maar rende gewoon naar de wieland.Hij rende met al z'n kracht en energie die wieland in en daarna naar een bosje waar hij kon schuilen. Hij was zo ver gaan rennen dat hij geen gebouwen meer zag en omdat het al bijna s'avonds was begonnen de lampen al te branden, maar hij stopte niet en bllijf maar heiggend rennen. Op den duur was hij zo ver in het bos dat hij die lampen niet langer in zicht waren. Terwijl de zon zo snel al onderging zocht hij een plaats voor de nacht waar hij zou gaan slapen. Hij vond een droog stuk grond waar ook een oude schuur stond en ging naar binnen.

Het was pikdonker. Nadat Willem effetjes ging voelen wat er binnen zat bleek het bijna leeg te zijn. Er zat niks maar een paar dikke ijzer kettingen, maar een paar van schoenen en de rest waren allemaal kratten en dozen. Nadat het donker werd begon hij al te slapen. Het was koud, maar dit zou voor nu moeten doen dacht hij bij z'n eigen. Gedurende dit alles, dacht hij aan zijn vader, zijn opa en oma en eventueel over toen z'n moeder nog leefde. Hij zuchtte en toen begonnen de tranen te vloeien. Hij miste nu wel zijn Pap en Mam erg.