เสียงของทราย

ตอนที่ 1005 เสียงของทราย

“ฮัด...เช่ย....”

ในตอนที่โลก้าลุกขึ้นมาจากผ้าห่มอันอบอุ่น หัวของเธอยังรู้สึกปวดอยู่เล็กน้อย เธอดูดปากตัวเอง ก่อนจะพบว่าตามร่องฟันยังคงมีรสชาติของเหล้าขาวสมุนไพรอยู่

ดูเหมือน...เธอจะดื่มเยอะไปอีกแล้ว

“อือ...”

เธอส่งเสียงครางเบาๆ ออกมาในลำคอ

หลังกลับมาจากการรบ เธอก็อยู่ในสภาพแบบนี้มาอาทิตย์กว่าแล้ว

“ต้องโทษหัวหน้านั่นแหละ” เธอย่อมต้องหมายถึงโรแลนด์ วิมเบิลดัน

แม่มดทุกคนที่เข้าร่วมการรบจะได้รับรางวัล น้อยหน่อยก็หลายสิบหยวน มากหน่อยก็มากกว่าร้อย ในขณะที่เธอเป็นแนวหน้าในสนามรบ เธอเองก็ได้รับรางวัลมา 35 หยวน ถ้าแปลงเป็นเหรียญทองก็จะได้ประมาณ 100 เหรียญทอง

การเฉลิมฉลองหลังการรบนั้นเป็นเรื่องปกติ ที่นักรบชาวโมเกนสู้ตายในการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ นอกจากจะเพื่อเป็นการแสดงให้เห็นถึงความกล้าและเกียรติของตัวเองแล้ว พวกเขายังสู้เพื่อรางวัลด้วย ทรัพยากรในทะเลทรายไม่พอที่จะเลี้ยงดูทุกคน ถ้าอยากจะทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นก็จำเป็นต้องสู้เพื่อมัน

แต่ว่าท่าที่ของแม่มดในสโมสรแม่มดที่มีต่อรางวัลนั้นแตกต่างไปจากชาวโมเกนอย่างสิ้นเชิง