เหมืองเนินเขาทิศเหนือ

บทที่ 272 เหมืองเนินเขาทิศเหนือ

ยิ่งเดินลึกเข้าไปในอุโมงค์ อากาศในอุโมงค์ก็ยิ่งชื้น

ซิลเวียเดินถือคบไฟอยู่ในอุโมงค์ ขณะเดียวกันก็คอยหลบหยดน้ำที่ร่วงลงมาจากด้านบนอย่างระมัดระวัง...ต่อให้ไม่มีแสงสว่าง ความมืดก็ไม่อาจบดบังดวงตาแห่งความจริงของเธอได้ ที่เธอใช้คบไฟก็เพราะต้องการประหยัดพลังวิเศษเท่านั้น

“ถึงปากทางแล้ว” ไนติงเกลที่เดินอยู่หน้าสุดหยุดฝีเท้าลง “นี่คืออุโมงค์หมายเลขที่เท่าไรแล้วนะ”

“หมายเลขที่ยี่สิบสาม ประตูที่สอง ปากทางที่หนึ่ง” ไลต์นิ่งควักสมุดบันทึกออกมาดู

“หวังว่าตรงนี้จะเป็นปลายทางแล้วนะ” ซิลเวียพึมพำพลางเปิดดวงตาวิเศษออก “ด้านซ้าย...ไม่อยู่ในเขตเหมือง ไม่มีแร่ ด้านขวา...ก็เหมือนกัน”

ไลต์นิ่งจดผลสำรวจลงไป “เช่นนั้น อุโมงค์แห่งนี้ก็เหลือประตูที่ต้องสำรวจอีกแค่ประตูเดียว”

“ไปกันเถอะ” ไนติงเกลเดินย้อนจากหน้าขบวนมาที่ท้ายขบวนเพื่อนำทุกคนกลับทางเดิม ดูเหมือนพลังของเธอจะมีอะไรมากกว่าแค่การล่องหน ซิลเวียมองเห็นพลังวิเศษในตัวไนติงเกลได้รางๆ แต่กลับจับตำแหน่งและการเคลื่อนไหวของเธอไม่ได้เลย ไลต์นิ่งบอกว่าเธอเป็นแม่มดสายต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสมาคม