สัมผัส

บทที่ 326 สัมผัส

“นี่คือที่ที่พวกเจ้ามาขึ้นฝั่งเมื่อคราวก่อนหรือ” ทิลลีมองผาสูงชันตรงหน้าพลางเอ่ยถาม

ทันทีที่เห็นฝั่งทะเล เรือบิวตี้ก็เล่นตามแนวชายฝั่งไปทางทิศตะวันตกจนกระทั่งถึงชายหาดแห่งนี้ แอชเชสจึงตะโกนบอกให้หยุดเรือ

“เพคะ ทอดพระเนตรสิเพคะ” เธอชี้ไปทางยอดเขาสูง

ทิลลีมองตามทิศทางที่เธอชี้ก็เห็นธงสีส้มกำลังโบกสะบัดรับลมอยู่

“แม้ตอนที่หม่อมฉันมาครั้งก่อน ที่นี่จะยังเป็นหาดทรายอยู่ แต่ธงสองผืนนั่น ยืนยันได้ว่าพวกเรามาถูกทางแล้วเพคะ”

“กระหม่อมก็จำได้เหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ” แจ็กพูดทั้งที่ยังคาบกล้องยาสูบอยู่ “แต่ครั้งก่อนพวกนางเอาบอลลูนยักษ์มาด้วย แม่มดทุกคนถึงข้ามเขาไปได้ ว่าแต่ครั้งนี้พวกฝ่าบาทจะข้ามเขาอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

“บอลลูนยักษ์หรือ” ทิลลีถามอย่างสงสัย

“เพคะ แค่เติมอากาศร้อนลงไปก็ลอยได้แล้ว” แอชเชสพยักหน้า “หม่อมฉันได้ยินว่าเจ้าชายโรแลนด์ทรงประดิษฐ์ของสิ่งนี้ขึ้นเอง หลักการของมันคือใช้แรงลอยตัวของอากาศร้อนยกบอลลูนและคนขึ้นไปบนอากาศ”