ความฝันที่ยังตราตรึง

บทที่ 298 ความฝันที่ยังตราตรึง

“ข้าเข้าใจแล้ว” โรแลนด์อุ้มเธอมาวางบนเตียงอย่างเบามือ แค่กิริยาง่ายๆ แบบนี้ก็ทำเอาเขาหอบแล้ว เขาเลิกผ้าห่มผืนบางออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง ในขณะที่อันนาขยับเข้ามาอิงแอบและวางศีรษะลงบนแขนเขา

ขั้นตอนต่อไปน่าจะเป็นการ...เล้าโลมล่ะมั้ง

เขาพบว่าตัวเองก็ชักจะตื่นเต้นขึ้นมาเหมือนกัน ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ ในฐานะที่เป็นผู้มีประสบการณ์ ‘โชกโชน’ มาก่อน เขาจะแสดงความขี้ขลาดต่อหน้าอีกฝ่ายไม่ได้เด็ดขาด บางทีเขาอาจต้องใช้การพูดคุยที่ผ่อนคลายมาคลี่คลายบรรยากาศก่อนลงมือ เช่นว่า...เล่าเรื่องเสียวอย่างนั้นหรือ

ในขณะที่เขากำลังคิดฟุ้งซ่านไปไกล เสียงนุ่มนวลของอันนาก็ดังขึ้นที่ข้างหู “ตอนที่ท่านผลักข้าบนบอลลูน ท่านไม่กลัวตัวเองเป็นอันตรายหรืออย่างไร”

โรแลนด์ชะงักไป ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะถามคำถามนี้ “ข้าก็แค่ทำไปโดยสัญชาตญาณ”

“ท่านเป็นผู้ปกครองอาณาจักรเกรย์คาสเซิลในอนาคต และเป็นความหวังของแม่มดทั้งหมด” เธอพูดเสียงเบา “ข้าไม่มีค่าพอให้ท่านทำเช่นนั้น”