อดีต (2)

บทที่ 345 อดีต (2)

ความเปลี่ยนแปลงอันใหญ่หลวงทำให้อกาธารู้สึกสับสน เธอไม่อยากเชื่อสิ่งที่อีกฝ่ายพูด แต่เรื่องราวพวกนั้นกลับฟังดูสมจริงเหลือเกิน...หากไม่ใช่เพราะเคยสัมผัสมาด้วยตัวเองล่ะก็ จะมีแม่มดคนไหนแต่งเรื่องได้น่ารันทดถึงเพียงนี้

ถ้าเป็นเธอ คงไม่มีวันนึกภาพตัวเองถูกใช้งานเป็นทาสหรือถูกไล่ล่าได้แน่นอน

ต่อให้เป็นคนธรรมดาซึ่งมีฐานะต่ำต้อยในเมืองศักดิ์สิทธิ์ก็ยังถือว่าเป็นคน ไม่ใช่สัตว์

เธอรู้สึกอ่อนล้าเหลือกำลัง เวนดี้คล้ายกับดูออกว่าเธอรู้สึกไม่สบาย จึงยื่นนมร้อนๆ ให้เธอ “ดื่มเสียหน่อยสิ จะได้รู้สึกดีขึ้น”

แม้ผู้หญิงผมแดงคนนี้จะไม่มีความน่าเกรงขามและพละกำลังอันยิ่งใหญ่เหมือนผู้พิทักษ์คนนั้น แต่เธอก็ให้ความรู้สึกราวกับเปลวไฟเช่นกัน ความรู้สึกนั้นไม่ได้มาจากความร้อนหรือแสงที่จ้าตา ทว่ามาจากความอบอุ่นอ่อนโยนมากกว่า...เธอรับนมจากอีกฝ่ายมาดื่ม รสชาติหอมหวานที่ไม่ได้สัมผัสมานานค่อยๆ ไหลลงไปในท้อง ทำให้เธอรู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นเล็กน้อย หลังจากพักผ่อนอีกครู่ใหญ่ บทสนทนาก็ดำเนินต่อไปอีกครั้ง