ตำรวจ

บทที่ 338 ‘ตำรวจ’

เวเดอร์พลิกตัวลงจากเตียงแล้วลองขยับร่างกายดู ก็พบว่าความเจ็บที่หลังหายไปเป็นปลิดทิ้ง ดูเหมือนท่านอัศวินจะพูดถูกจริงๆ แค่ปล่อยแผลทิ้งไว้เฉยๆ มันก็จะสมานกันอย่างรวดเร็ว

“เป็นอย่างไรบ้าง” กูกาซิมถาม “เจ้าพักต่ออีกหน่อยเถอะ”

“ข้าไม่เป็นไรแล้ว เมื่อวานนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่” เวเดอร์สวมเสื้อคลุมเก่าๆ ก่อนจะสอดเท้าลงไปในบู๊ตเย็นๆ “แล้วอีกอย่าง ยิ่งข้าเริ่มงานได้เร็วเท่าไร ก็ยิ่งแลกข้าวต้มได้เร็วเท่านั้น ข้าจะขอแบ่งข้าวต้มจากท่านตลอดไปได้อย่างไร ข้าวต้มถ้วยเดียวกินสองคนไม่พอหรอก”

“แต่ข้าว่าไม่เลวเลยนะ ข้าวต้มที่นี่เข้มข้นกว่าข้าวต้มที่อื่นมาก มิหนำซ้ำยังมีรสเนื้อด้วย” ชายชราส่ายหน้า “เด็กน้อย เจ้าน่ะเป็นสมาชิกกองลาดตระเวนมาตลอด คงไม่เคยรู้ว่าชีวิตในแหล่งเสื่อมโทรมเป็นอย่างไร ข้าวต้มที่นั่นไม่ต่างจากซุปใส เพียงแต่ใส่เศษข้าวลงไปด้วยเท่านั้น หรือถ้าอยากให้ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาหน่อย ก็อาจใส่หญ้าหรือใบไม้ลงไปต้มด้วย ถึงข้าวต้มที่ท่านผู้ปกครองแจกจะแบ่งกินสองคนไม่อิ่ม แต่ก็ยังพอรองท้องได้อยู่”