ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ (2)

บทที่ 76 ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ (2กลาง)

“พี่น้องทั้งหลาย นั่นคือภูเขาศักดิ์สิทธิ์! พวกเราพบภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว!”

ฮัคคาลาส่งเสียงแห่งความยินดีดังลั่น แม่มดจำนวนไม่น้อยต่างยืนนิ่งอยู่กับที่เพราะตกตะลึงกับภาพพิสดารข้างหน้า บางคนก็มีปฏิกิริยาออกมา กอดคอร้องไห้กับเพื่อนแม่มดที่อยู่ข้างๆ

แต่ตาทิพย์เรดอายส์กลับขมวดคิ้ว “นั่นคือภูเขาศักดิ์สิทธิ์จริงๆ หรือ”

“ทำไมหรือ มีอะไรผิดปกติหรือ” ใบไม้ลีฟขยับเข้ามาถามเสียงเบา ในใจเธอก็มีข้อสงสัยแบบเดียวกัน เมืองบนท้องฟ้าดูไม่เปล่งแสงระยิบระยับ หรูหรางดงามเหมือนอย่างที่คัมภีร์โบราณบรรยายเอาไว้เลย หอคอยพวกนั้นแม้จะยิ่งใหญ่โอ่อ่า ทว่าโดยรวมกลับดูมืดๆ ดำๆ ขนาดตอนกลางวันก็ยังมืดหม่นไร้แสงสว่าง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหมอกสีแดงที่แผ่ซ่านอยู่เหนือเมืองเลย มันหนาแน่นเสียจนดูราวกับเลือดข้นๆ

“มีอะไร...อัดอยู่ในรูพวกนั้น” เสียงของตาทิพย์เรดอายส์แหบเล็กน้อย “ข้ามองเห็นไม่ชัด แต่ของพวกนั้น ดูไม่เหมือนพระเจ้าเลย...”