ทดสอบระเบิด

บทที่ 34 ทดสอบระเบิด

ตั้งแต่ตอนที่เริ่มสร้างห้องเผาซีเมนต์ใหม่ๆ นั้น โรแลนด์ได้วางแผนสร้างห้องทดลองสำหรับรายการอื่นๆ ที่จะตามมาทีหลังพวกนี้แล้ว ซึ่งส่วนใหญ่จะกระจุกตัวอยู่บริเวณเหมืองเนินเขาทิศเหนือเพื่อให้สะดวกแก่การควมบคุม...กระท่อมชั้นเดียว กำแพงอิฐ เพดานไม้ เป็นสิ่งก่อสร้างที่ไม่กินเวลา ไม่กระทบต่อความคืบหน้าในการสร้างกำแพงเมืองแน่นอน

ดินประสิวจำนวนมากที่ซื้อมาจากเมืองวิลโลว์ถูกขนมาเก็บไว้ในโกดังใกล้ๆ เมื่อจะใช้งานจึงให้คนงานไปบดและชั่งน้ำหนัก แล้วจึงแยกขนเข้ากระท่อมทีละชุด ถ่านและกำมะถันก็ทำแบบเดียวกัน งานขนย้ายและผสมวัตถุดิบสามอย่างนี้จะเปลี่ยนคนทำไปเรื่อยๆ เพื่อลดโอกาสเสี่ยงที่ความลับจะรั่วไหลออกไป

โรแลนด์ชั่งดินปืนที่ทำไว้แล้วยี่สิบปอนด์ จากนั้นจึงค่อยๆ เทลงบนหนังแกะซึ่งตัดเตรียมไว้แล้วอย่างช้าๆ

ดินปืนพวกนี้ผ่านกรรมวิธีต่างๆ เช่นแช่ ตำ ตาก บด ร่อนจนกลายเป็นเม็ดขนาดเท่ากัน คุณสมบัติในการเผาไหม้ดีมาก เพื่อป้องกันอุบัติเหตุจากประกายไฟที่เกิดจากการกระทบกันของวัตถุ ระหว่างขั้นตอนการผลิตทั้งหมดจึงไม่มีการใช้ภาชนะโลหะแม้แต่ชิ้นเดียว แต่เปลี่ยนไปใช้เครื่องเคลือบดินเผาหรือไม้แทน

เมื่อเทดินปืนเสร็จแล้ว โรแลนด์ก็พับหนังแกะทบเป็นชั้นๆ ถึงสามชั้นแล้วใช้เชือกมัดแน่น

“เช่นนี้ก็ใช้ได้แล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ” คาร์เตอร์ถาม ของที่เขาเห็นตรงหน้านี้เรียกว่าอาวุธได้ด้วยหรือ ถึงจะบอกว่าเป็นของที่พัฒนามาจากผงหิมะก็ตาม แต่ลำพังแค่เสียงจะทำให้ใครกลัวได้ บางทีอาจจะใช้ได้กับพวกชาวบ้านที่ไม่เคยทำสงคราม แต่กับพวกทหารและนักรบที่ผ่านการฝึกมาแล้วย่อมไม่เห็นของเช่นนี้ในสายตา แต่ว่า...หัวหน้าอัศวินพิจารณาอย่างละเอียด ระยะนี้เรื่องที่เจ้าชายทำแต่ละเรื่องดูเหมือนจะไร้เหตุผลก็จริง แต่ทุกครั้งก็ได้ผลลัพธ์ที่น่าตกใจทั้งนั้น หากระดับสติปัญญาของสัตว์อสูรไม่ต่างจากสัตว์ป่าจริงๆ บางทีของเล่นชนิดนี้อาจจะได้ผลอย่างคาดไม่ถึงก็ได้ เช่นว่าเสียงระเบิดดังลั่นอาจจะทำให้พวกมันตกใจวิ่งหนีกันอุตลุต ช่วยลดความกดดันของกองกำลังรักษาเมืองพวกนั้นได้

โรแลนด์นำดินปืนที่ห่อเสร็จยัดใส่อกคาร์เตอร์ แล้วหยิบผงดินปืนที่บดละเอียดสำหรับจุดไฟไปด้วยอีกห่อ “เสร็จแล้ว ไปที่นอกกำแพงเมืองกัน ขวานเหล็กน่าจะเตรียมการเรียบร้อยแล้ว”

สถานที่ทดสอบระเบิดครั้งนี้คือพื้นที่ว่างระหว่างป่าเร้นลับกับเทือกเขาสิ้นวิถี ซึ่งอยู่ห่างจากกำแพงเมืองไปทางทิศตะวันตกประมาณหนึ่งกิโลเมตร

ขวานเหล็กและนายพรานคนอื่นๆ มารออยู่ที่นี่นานแล้ว นอกจากขวานเหล็กแล้ว พวกที่เหลือล้วนเป็นคนท้องถิ่น และเป็นกลุ่มพรานที่ยิงธนูเก่งที่สุด พอได้ยินว่าเจ้าชายมีภารกิจให้พวกเขาทำก็รีบตามขวานเหล็กมาด้วยความกระตือรือร้น

ตอนนี้ใครๆ ก็รู้ว่า ผู้ปกครองคนใหม่ของเมืองชายแดนจ่ายค่าจ้างอย่างถึงใจ

โรแลนด์สั่งให้พวกเขาตั้งเสาไม้สี่ทิศ แล้วผูกเชือกล้อมเป็นเขตรักษาความปลอดภัยประมาณห้าร้อยเมตร ทิศทางที่ใกล้กับกำแพงเมืองก็ให้อัศวินคอยลาดตระเวน ไม่ให้มีใครเข้ามาได้

โรแลนด์ตรวจสอบรอบพื้นที่รักษาความปลอดภัยแล้วก็พยักหน้า “นำเหยื่อมาแล้วใช่ไหม”

“ทูลฝ่าบาท อยู่นี่หมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ขวานเหล็กเดินลากกรงเข้ามา คาร์เตอร์สังเกตว่าในนั้นมีไก่ป่ากับกระต่ายอีกสองสามตัว

“ดีมาก เอาพวกมันไปไว้ที่ระยะห้าก้าว สิบก้าว สิบห้าก้าว และสามสิบก้าวจากจุดศูนย์กลาง ผูกติดกับเสาไม้ไว้ต้นละตัว”

คาร์เตอร์แอบส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปเตือนอีกฝ่าย “ฝ่าบาท กระหม่อมเกรงว่าสัตว์ที่ฝ่าบาททรงเลือกมาจะใช้ทดสอบอะไรไม่ได้ พวกมันมีนิสัยขี้ขลาดเป็นทุนเดิม เจออะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็วิ่งหนีอุตลุต ต่อให้ขู่พวกมันได้ ก็ใช่ว่าจะขู่สัตว์อสูรได้”

“ขู่สัตว์อสูรหรือ” โรแลนด์อึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะตั้งสติได้ “ข้าไม่ได้คิดจะขู่พวกมันเสียหน่อย แม้ของชนิดนี้จะมีเสียงดังจนน่าตกใจก็ตาม”

เขาพาหัวหน้าอัศวินเดินมาที่ใจกลางวงล้อม วางห่อดินปืนลง แล้วใช้กริชกรีดให้เป็นรูเล็กๆ เพื่อให้ดินปืนบางส่วนร่วงลงมา จากนั้นจึงควักถุงหนังที่บรรจุผงดินปืนออกมา แล้วเริ่มโรยจากรูโหว่เมื่อครู่พลางถอยหลังไปด้วย

วันนี้ไม่มีลมพัด เหมาะแก่การจุดระเบิดด้วยวิธีดั้งเดิมวิธีนี้มาก

จนกระทั่งถอยออกมาเกือบหนึ่งร้อยเมตร โรแลนด์จึงเก็บถุงหนัง

“เอาล่ะ จุดไฟตรงนี้แล้วกัน” เขาประเมินระยะห่างซ้ำไปซ้ำมา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วจึงบอกคาร์เตอร์ “ไปเรียกพวกนายพรานมาด้วย”

เวลานี้โรแลนด์รู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ ก่อนหน้านี้เขาเคยทดสอบไปบ้างแล้วเล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่ห่วงผลการทดสอบเลย สิ่งที่เขาสนใจก็คือ เวลานี้เป็นช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ นับแต่วันนี้ไป อาวุธร้อนจะได้เผยโฉมหน้าอย่างเป็นทางการ และเขาก็จะได้เป็นหลักไมล์สำคัญซึ่งถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

หลังจากทุกคนมารวมตัวกันแล้ว โรแลนด์ก็จุดไฟที่ผงดินปืน

คาร์เตอร์หมอบกับพื้น มองดูประกายไฟที่วิ่งไกลออกไปอย่างรวดเร็ว ในใจไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไรนัก

ระยะห่างขนาดนี้ แถมยังไม่ได้ใส่ไว้ในถังสัมฤทธิ์อีก เสียงระเบิดของผงหิมะจะดังมาถึงตรงนี้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่เจ้าชายกลับให้ทุกคนหมอบกับพื้นเสียอย่างนั้น ทว่าในเมื่อเจ้าชายทำเป็นตัวอย่างไปแล้ว เขาก็ไม่ควรอะไรพูดมากอีก

พื้นดินในฤดูหนาวเย็นมาก แม้จะมีเกราะโซ่กั้นกลางก็ยังสัมผัสได้ถึงไอหนาวที่แผ่เข้ามา ในจังหวะที่คาร์เตอร์ขยับตัวจะเปลี่ยนท่านั้น เสียงระเบิดก็ดังสนั่นฟ้า...

เนื่องจากระยะห่างค่อนข้างใกล้ เสียงระเบิดและแรงสะเทือนจึงแทบจะมาถึงพร้อมกัน เขาได้ยินเสียงดังหึ่งๆ ในหูตัวเอง โลกทั้งโลกพลันเงียบสงบลงมา แรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินหายไปในพริบตา พอเขาเงยหน้าก็เห็นเมฆสีดำค่อยๆ ลอยขึ้นมา เศษหินและดินโคลนร่วงลงจากฟ้าราวกับสายฝน

โรแลนด์ได้รับผลกระทบจากการระเบิดน้อยกว่าหัวหน้าอัศวินมาก เขาที่แม้แต่เสียงประทัดยังอุดหู เตรียมตัวป้องกันทันทีที่จุดผงดินปืนเสร็จ จุดที่ระเบิดไม่มีลูกไฟใหญ่ยักษ์ลอยขึ้นมาอย่างที่เห็นในหนัง ประกายไฟสว่างวาบแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว เศษดินจำนวนมากถูกคลื่นระเบิดดันขึ้นไปเหนือพื้นประมาณสิบเมตร ตอนมันที่ร่วงลงมาหมดแล้ว ความรู้สึกเดียวของโรแลนด์ก็คืึอ เสียงนี้ดังกว่าประทัดเยอะเลยแฮะ

ส่วนขวานเหล็กและพวกนายพรานคนอื่นๆ นั้นต่างตกใจจนตาค้าง ในบรรดาพวกเขามีเพียงขวานเหล็กเท่านั้นที่รู้ว่านี่คือการทดสอบอาวุธชนิดใหม่ แต่ไม่คิดว่าเสียงของอาวุธชนิดนี้จะน่าตกใจขนาดนี้

คงมีแค่เสียงฟ้าผ่าของสวรรค์เท่านั้นที่เทียบเทียมได้

โรแลนด์ลุกขึ้นยืน เดินนำกลุ่มคนกลับไปที่จุดระเบิด ที่พื้นปรากฏหลุมยุบลงไปครึ่งเมตร กระต่ายที่อยู่ใกล้จุดระเบิดที่สุดหายสาบสูญไปแล้ว ทิ้งไว้ก็แต่เสาไม้สั้นๆ บนพื้น

เขาไล่ตรวจดูสัตว์ตัวอื่นๆ ทีละตัว ไก่ป่าที่ระยะสิบก้าวและสิบห้าก้าวนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นแล้ว เห็นได้ชัดว่าตายสนิท แม้จะมองไม่เห็นบาดแผลภายนอกที่ชัดเจน แต่โรแลนด์รู้ว่าพวกมันตายเพราะแรงระเบิด

สัตว์ตัวเดียวที่รอดชีวิตก็คือกระต่ายเทาที่อยู่ที่ระยะสามสิบก้าว (ประมาณสิบห้าเมตร) ใบหูบางๆ ของมันมีเลือดซึมออกมาเป็นดวงๆ พอเห็นคนเข้ามาใกล้ก็ไม่มีอาการแตกตื่นตกใจอีก ราวกับเสียงดังเมื่อครู่นี้ได้พรากวิญญาณไปจากมันแล้ว

คาร์เตอร์กลืนน้ำลาย หูที่มีเสียงดังหึ่งๆ อย่างต่อเนื่องค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ เขาเพิ่งเข้าใจเมื่อครู่นี้เองว่าคำพูดของเจ้าชายที่ว่า ‘ข้าไม่ได้คิดจะขู่พวกมันเสียหน่อย’ นั้นหมายความว่าอย่างไร นี่คือสิ่งที่พัฒนามาจากผงหิมะจริงๆ หรือ นักเล่นแร่แปรธาตุอาศัยแค่ผลงานชิ้นนี้ชิ้นเดียวก็ก้าวนำนักโหราศาสตร์ไปไกลแล้ว

สายตาที่ขวานเหล็กมองโรแลนด์เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง “ฝ่าบาท หากกองพลเรือนมีอาวุธชนิดนี้ใช้ เมืองชายแดนก็ไม่ต้องกลัวสัตว์อสูรรุกรานอีกต่อไป ไม่ทราบว่าสามารถผลิตออกมาเยอะๆ ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

โรแลนด์แบมือ “ไม่ได้หรอก ก่อนจะถึงเดือนแห่งปีศาจคงทำได้อีกแค่ยี่สิบสามสิบชิ้นเท่านั้น” หัวใจหลักอยู่ที่ดินประสิว วิธีการทำดินประสิวในยุคนี้ยังล้าสมัยมาก กล่าวคือเทวัตถุผสมปูนขาวลงในมูลคนและสัตว์แล้วเก็บผลึกโพแทสเซียมไนเตรตที่แยกตัวออกมา นอกจากสำนักเล่นแร่แปรธาตุและชนชั้นสูงแล้วก็แทบไม่มีใครนำไปใช้ประโยชน์ด้านใดอีก ดังนั้นการผลิตจึงน้อยตามไปด้วย หากนำมาทำดินระเบิดหมดก็จะหดหายไปอย่างรวดเร็ว

ในฐานะไม้ตาย อาวุธชนิดนี้จะต้องถูกใช้ควบคู่กับปืน ธนู และหน้าไม้

........................................