อสรพิษฮัคคาลา

บทที่ 57 อสรพิษฮัคคาลา

ทว่าเวนดี้ไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนเธอเลย เธอเพียงแต่ถามอย่างสงสัย “พระองค์ตรัสเช่นนั้นจริงๆ หรือ”

“จริงสิ เจ้าชายทรงช่วยอันนากับนาน่าไว้ตั้งแต่ก่อนที่ข้าจะไปถึงที่นั่นแล้ว พระองค์ทรงคิดว่าพลังของแม่มดไม่ได้มาจากปีศาจ แต่เป็นพลังของพวกเราเอง...” ไนติงเกลชะงักไป เธอรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำพูดของเธอ

เอาเถอะ เธอคิด ก็ไม่ใช่ความผิดของเวนดี้หรอก หากเป็นเธอ เธอก็คงไม่คาดหวังอะไรจากคำพูดแม่มดเพียงคนเดียวเหมือนกัน

พวกแม่มดถูกกดขี่รังแกมานาน ตลอดทางจากดินแดนตะวันออกมาจนถึงเทือกเขาสิ้นวิถี พวกเธอได้เห็นตัวอย่างมานักต่อนัก บ้างก็ถูกขาย บ้างก็ถูกทิ้ง ล้วนแต่เป็นเรื่องที่พบเจอได้จนชินตา ดังนั้น พวกเธอจึงไม่กล้าเชื่อใจใครง่ายๆ อีก

พอคิดถึงตรงนี้ อารมณ์ตื่นเต้นของเธอก็ค่อยๆ จางลง บางทีงานนี้อาจไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เธอคิด

“เวนดี้ ท่านก็รู้พลังที่เพิ่มขึ้นมาของข้า นอกจากจะมองเห็นการเคลื่อนไหวของพลังวิเศษได้แล้ว ข้ายังแยกแยะได้ด้วยว่าใครพูดโกหกหรือไม่” ไนติงเกลพูดอย่างจริงจัง