ไฟแห่งใจ (จบ)

บทที่ 53 ไฟแห่งใจ (จบ)

หลังจากอันนาฟื้นขึ้นมาแล้ว ไนติงเกลก็อำลาโรแลนด์ไป

“ถึงจะยังไม่เข้าใจว่าทำไม แต่นางน่าจะเป็นแม่มดคนแรกที่ผ่านวันตื่นรู้มาได้โดยปราศจากความเจ็บปวด” ไนติงเกลพูดอย่างตื่นเต้นก่อนจะจากไป พออยู่กับโรแลนด์นานเข้า เธอก็เริ่มชินกับการใช้คำว่าตื่นรู้มาอธิบายความเปลี่ยนแปลงของแม่มด “หม่อมฉันจะพาพวกพี่น้องที่สมาคมมาที่นี่ ถึงตอนนั้นหวังว่าฝ่าบาทจะทรงรับพวกนางไว้เหมือนอย่างที่ทรงรับอันนานะเพคะ”

โรแลนด์ยินดีมาก แค่อันนาคนเดียวก็ช่วยแก้ปัญหาเรื่องการหลอมเหล็ก ช่วยให้เมืองเล็กๆ ได้เห็นแสงสว่างแห่งยุคอุตสาหกรรมแล้ว ถ้าอย่างนั้นแม่มดหลายคนหมายความว่าอย่างไร แน่นอนว่าเมื่อคำนึงถึงความปลอดภัยของไนติงเกล เขาก็ยังคงรั้งตัวเธอไว้ หวังว่าเธอจะเดินทางกลับเทือกเขาสิ้นวิถีหลังจากผ่านพ้นเดือนแห่งปีศาจไปแล้ว

แต่เห็นได้ชัดว่าไนติงเกลทนรอไม่ไหว “ฤดูหนาวนี้ยังมีแม่มดอีกหลายคนที่ต้องเผชิญกับด่านทรหดนี้ หากหม่อมฉันแจ้งข่าวพวกนางได้ไวขึ้นอีกนิด ก็อาจจะมีคนตายน้อยลงหลายคน วางพระทัยเถิดเพคะ สัตว์อสูรทั่วๆ ไปมองไม่เห็นหม่อมฉันหรอก”

“แล้ววันตื่นรู้ของเจ้าเล่า เมื่อไร” โรแลนด์ถาม