สายลับ (เริ่ม)
บทที่ 70 สายลับ (1เริ่ม)
‘หนูมาร์มอต’ โคห์ลมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างกระวนกระวายเล็กน้อย
แม้ว่าที่แห่งนี้มีหิมะตกตลอดเวลา ท้องฟ้าสีขมุกขมัวและมืดหม่นเหมือนผ้าปูที่นอนที่ไม่ได้ซักมาหลายปีของย่าเขา เขาก็ยังมีวิธีดูเวลาอยู่ดี
นั่นก็คือการฝึกซ้อมของกองพลเรือน ขอแค่อากาศเป็นใจ พวกเขาก็จะมาวิ่งที่ลานเมืองตอนเวลานกกระจอก ( แปดโมงเช้า ) ของทุกวัน
เจ้างั่งพวกนั้นทำแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนที่เดือนแห่งปีศาจจะมาถึงแล้ว จนตอนนี้ก็ยังทำเหมือนเดิม คนพวกนี้ไม่รู้หรืออย่างไรว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในฤดูหนาวก็คือการประหยัดพลังงานร่างกาย
ประเดี๋ยวถึงเวลาที่ต้องหนีเอาตัวรอดขึ้นมาจริงๆ พวกเขาคงได้วิงวอนขอให้พระเจ้าประทานขาเพิ่มให้อีกสักสองข้าง แต่อย่างไรเสียก็ต้องขอบคุณเจ้างั่งพวกนี้เหมือนกัน ที่ทำให้เขากะเวลาคร่าวๆ ในการหนีออกจากที่นี่ได้
ถูกต้อง เขากำลังจะหนีออกจากเมืองผีสิงแห่งนี้!
แม้เจ้าชายลำดับที่สองจะสั่งให้เขาซุ่มอยู่ที่เมืองชายแดน คอยสังเกตความเคลื่อนไหวของโรแลนด์ วิมเบิลดัน แล้วรายงานผลไปที่เมืองวาเลนเซียก็ตาม ทว่าเขาไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่อึดใจเดียว
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com