ราชการในเมืองหลวง

บทที่ 72 ราชการในเมืองหลวง

ทอว์ฟิค วิมเบิลดันนั่งอยู่บนบัลลังก์ ในมือถือคฑาทับทิม กวาดตามองขุนนางใหญ่แต่ละคนในท้องพระโรง

นี่ล่ะความรู้สึกที่ข้าต้องการ เขาคิด ไม่ใช่นั่งเบื่ออยู่ที่เมืองวาเลนเซีย คอยต่อรองเรื่องผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ กับพวกพ่อค้าไปเรื่อย

เขาเคาะคทา ด้ามคทาทองคำบริสุทธิ์กระทบพื้นหินอ่อนวาววับส่งเสียงดังชัด เมื่อเห็นทุกคนพุ่งสายตามาที่ตัวเองจึงพยักหน้าว่า “เริ่มได้”

“กราบทูลใต้ฝ่าละอองฯ กระหม่อมมีเรื่องสำคัญรายงานพ่ะย่ะค่ะ” คนที่พูดคนแรกคือเซอร์เวย์มัธ สมญานาม ‘อัศวินใจเหล็ก’ ผู้รับผิดชอบดูแลความมั่นคงของเมืองหลวง

“ว่ามา”

“พวกเราสามารถหยุดล่าแม่มดชั่วคราวได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ใต้ฝ่าละอองฯ ระยะนี้การล่าแม่มดรุนแรงขึ้นทุกที เมื่อวานนี้ กระหม่อมได้ยินว่าพวกบุตรสาวของชาวเมืองที่ถูกจับตัวมาถูกข่มเหงอยู่ในคุกและเสียชีวิตไปหนึ่งคน ต่อมาถึงพิสูจน์ได้ว่าพวกนางไม่ใช่แม่มด ยามนี้ชาวเมืองเขตนอกอยู่กันอย่างหวาดผวา ขืนยังเป็นเช่นนี้ต่อไป กระหม่อมเกรงว่าจะเกิดการอพยพครั้งใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”