ตอนที่ 145 จบกันแต่เพียงเท่านี้
ตอนที่ 145 จบกันแต่เพียงเท่านี้
หลี่หมิงอวินวางถ้วยน้ำชาลง ก่อนจะขมวดคิ้วขณะกล่าวออกไป “อวี้หลงไปไหนแล้วหรือ เหตุใดยังไม่กลับมาเสียที ป๋ายฮุ่ย เจ้าออกไปดูหน่อยสิ”
“เจ้าค่ะ!” ป๋ายฮุ่ยขานรับแล้วออกไป ตามด้วยผ้าม่านที่ถูกปล่อยลง นางสอดส่องสายตาไปยังลานบ้านที่ว่างเปล่าพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่น เหลือเวลาไม่มากแล้ว หากพลาดโอกาสนี้ไปคงได้แต่เสียใจไปชั่วชีวิต นายน้อยไม่รักใคร่นางก็มิเป็นไร ขอเพียงได้อยู่ที่นี่ ต่อให้ได้พบเจอนายน้อยเพียงครั้งคราวก็ยินยอม
ป๋ายฮุ่ยกลับเข้าไปในเรือนหลังคำนวณช่วงเวลาที่ยาจะออกฤทธิ์
นายน้อยหายไปจากพื้นที่ส่วนห้องโถงเสียแล้ว ป๋ายฮุ่ยจึงหันมองดูทั้งสองด้านก่อนจะเห็นว่าม่านมุ้งที่เตียงนอนในห้องชั้นในถูกปล่อยลงมา อีกทั้งที่ปลายเตียงยังมีรองเท้าของนายน้อยวางอยู่...ทันใดนั้นหัวใจของนางเริ่มเต้นระรัวประหนึ่งกลองขนาดเล็กที่กำลังถูกระดมตี มือและเท้ารู้สึกได้ถึงความเย็นเฉียบ ทว่าใจกลางมือกลับเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ผุดออกมา นางสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่และพร่ำบอกตนเองว่าโอกาสเช่นนี้มิได้มาโดยง่าย ขอเพียงนางก้าวข้ามผ่านไปได้ แค่ก้าวข้ามผ่านไปได้ก็จะได้อยู่ที่นี่ต่อไป...
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com