Chapter 03

Kris p.o.v

Haaah!

Tinanggal ko ang coat ko pag ka pasok na pag ka pasok ko sa bahay. Pumunta ako sa kusina at kumuha ng tubig sa ref.

Kinabahan ako dun ah, sa dami dami ba namam kasi ng makakabangga yung mukhang importanteng tao pa. Buti na lang hindi na ako babalik dun.

Kaso, wala parin akong trabaho. Im so Useless. Well it's not like it's my fault, kasalanan nila yun masyado silang pricky.

Binatukan ko ang sarili kong ulo dahil sa naiisip ko. Lahat ng iniisip ko ngayon ay excuse lang. Hindi ko naman talaga alam kung sino ang sisisihin.

Hindi ko narin alam kung kasalanan ba ng pagiging omega ko ang dahilan.

Minsan naiisip ko na sana Alpha nalang ako, pero sa twing nakikita ko sila Ariel nawawala ang mga sana nayun.

*kringg* *kringg*

kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at tinignan kung sino ang tumawag.

"hey, mom"

"kris, so how is it?"

"failed"

maikling reply ko. Hindi ko na kaylangan pang habaan ang sasabihin ko, dahil hindi narin naman maiiba yun.

"It's ok dear, my next time pa naman"

No mom, I don't think so,

"I know mom"

mag kasalungat ang iniisip ko sa sinabi ko sakanya.

Alam kong alam na rin nya na impossible rin saakin ang ganung opportyunidad pero she always think positive to cheer me up.

"Pero wala na talaga, you can always work to me you know that right,"

"Yes, mom i know. Kung wala na talagang tumanggap saakin tatakbo ako papunta sainyo at magmamakaawa na tanggapin mo "

pabiro kong sabi.

"hahaha, I can't wait. Anyway i still have things to do. I'll call you later"

"ok mom, bye"

"Bye honey, i love you"

"i love you too"

*toot* *toot* *toot*

My mom own a restaurant, so since i was a child she always teach me how to cook.

Siguro kaya nya yun ginawa dahil alam nyang mangyayari to.

Im not really fond of cooking, but if i really don't have choice anymore papatusin ko na ang maging cook sa restaurant ni mama.

I also want to thank her. Kung hindi lang mayaman si mommy baka na sa kalye na kami ni Ariel dahil wala akong makuhang trabaho.

"Hays, tama na nga to. Lalo lang akong ma dedepress. Linusin ko nalang ang bahay para wala lahat tong iniisip ko."

I start cleaning the whole house, as in the whole house. Pinakilaman ko rin ang ayos ng mga furniture, painting and even the picture frame on the wall.

Iniba iba ko ang pinaglalagyan.

medyo na hirapan pa ng ako sa sofa at mga cabinet dahil medyo mabigat sila pero kinaya ko naman.

Sabi kasi nila Na Kapag Iniba iba mo ang ayos sa bahay nyo mas mabilis lumapit ang swerte sainyo.

totoo kaya yun. Kung totoo man yun oh hindi bahala na. Baka naman swertihin ako eh.

Tuloy tuloy lang ako sa pag aayos ng bahay at hindi ko na namalayan ang oras.

*krugggg*

Rinig ko ang tunog ng tyan ko dahil siguro hindi pa ako na tatanghalian. Kinuha ko ang cellphone ko para tignan ang oras at nagulat dahil 3:15 pm na. nakauwi ako pasado alas-10, at nag simula ako 11. So apat na oras akong nag kukulikot dito sa bahay.

*krugggg*

rinig ko ulit na tunog ng tyan ko.

ugh, bahala na nga nagugutom na ako.

wala na akong time para mag luto kaya ng instant noodles nalang ako, syempre yung large. Malapit na ring umuwi si Ariel mula sa school. pag nalaman nyang hindi ako nakakain ng maayos na tanghalian lagot ako kaya kaylangan kong itapon agad ang cup nitong instant noodles bago sya dumating.

binisy ko ang sarili sa pag kain ng noodle. Ang sarap kasi. Totoo pala yung sabi nila na kapag gutom ko lahat kinakain mo dumodoble ang sarap.

*kringg* *kringgg*

Hindi ko na tinignan kung sino ang tumawag at agad na sinagot. Sigurado naman si mom lang to at itatanong kung nakauwi na si Ariel

"hello mom, Wala pa si Ariel dito sa baha--

"good day mr. Ramirez. I am Cristine from CL Group & Company, I Just want to say to you to please come to the Company tomorrow at exactly 8 o'clock for your second interview"

Hindi ako nakapag salita agad dahip sa gulat tinignan ko ang screen ng cellphone ko at nakita kong Unknown ang nakalagay na caller.

Bobo kris, isa kang malaking tang*

"what do you mean second interview, didn't i fail the first one?" i ask

sinigurado kong kalmado ang boses ko at hindi nanginginig para hindi halatang kinakabahan ako.

Pero di kaya scam to.

"ahm about that, gusto ko sanang humingi ng sorry sayo about what happen to your interview. But please understand nagiging maingat lang naman sila dahil alam mo naman ang mga possible mangyari diba"

rinig ko ang sensiredad nya sa boses nya. at sumasangayon naman ako sakanya, pero kung gan yan din naman palang ang iniisip nya bakit nya ako tinawagan para sa second interview kunno.

"Kung ganun bakit mo ako tinawagan?"

deretsyong tanong ko.

"Because we want to give you a second chance. But whether you pass or fail it's up to you."

it's up to me huh, well ganun naman talaga diba. Ok since it's once in a lifetime opportunity might as well take it.

"ok I'll be there tomorrow, thank you for the chance that you gave me"

i politely say on the phone.

"yes"

huh? That a Man's voice

"who's tha--

" ok mr ramirez I'll be waiting for you tomorrow bye"

*toot* *toot* *toot*

Mukang,... na scam nga ata ako ah