Capitulo Cuarenta y uno

A sudden hope for happiness overwhelmed them, they are longing to see those people they met in the past but terrified of the possibility.

Will they be able to luckily enter that place in time again?

But even the possibility is nil, she will travel back... she will shorten their light year distance. She will see him again,

her sweet Lucas...

Isang magaang ngiti ang binigay niya sa kaibigan. "We will meet them again Ashton..." her friend's questioning eyes stared at her, it's full of hope and uncertainty. Para bang humihingi ng kumpirmasyon sa kaniya. "Soon... we will meet them again. This is our second chance."

Unti-unting lumiwanag ang madilim nitong mga mata at sumilay ang masayang ngiti. Both of them are now grinning like crazy. "Yeah... soon..." he said.

Tumango-tango siya. "So... I think I should go... marami pa akong kailangang asikasuhin." Tumayo siya at dinampot ang kaniyang bag.

"Wait. I have to tell you something." Huminto siya at muli itong hinarap. "About your husband..."

"What about me?" sabay silang napabaling sa lalaki. "Mukang napapadalas ang pagkikita niyo ng aking asawa." Ang matigas nitong mata ay nakatitig kay Ashton.

"What are you doing here Maxwell." Matigas niyang tanong dito.

"I should be the one asking that, what the hell are the two of you doing? Can you be more discreet on your affair sweetheart. Of all places sa restaurant pa na malapit sa pingtatrabahuhan ko." Malamig na wika nito sa kaniya.

"What are you trying to say Maxwell."

"Your genius, go, figure it out, I don't think I have to spell it out to you?" Kaagad ang pag-init ng kaniyang ulo ng ma-realize ang ibig nitong sabihin.

"Mali ang iniisip mo..." singit ng kaniyang kaibigan subalit hindi ito pinansin ni Maxwell.

"I know that you have an affair but I didn't know that you can be this vulgar." Bakas ang galit sa matalim nitong tingin sa kaniya.

"Don't talk to her that way Maxwell." Ang matigas na asik ni Ashton.

"And why the hell not? I can say whatever I want to say to her because she is my wife at least on paper though not in bed." Sarkastikong hayag nito. He gave him a dark smile and look back at her. "You won't allow your husband to f**k you but you are doing it with your best friend, why honey... are you---" napabaling ang mukha nito sa lakas ng kaniyang sampal.

"Asshole." Gigil na asik niya. Narinig niya ang pagtumba ng upuan ng tumayo ang kaniyang kaibigan. "Leave it to me Ashton you know I can handle this bastard." Aniya sa kaibigan ng hindi inaalis ang matalim na tingin kay Maxwell.

Tinapunan din siya nito ng matalim na tingin at halatang hindi nagustuhan ang kaniyang ginawa. He clenched his jaw and grip her arms. She raised her head more upang ipakita ditong hindi siya natatakot. She will send him to hell if he were to hit her as well.

"Don't you dare drag my name into any scandal, or you won't like what I do." Maging ang mga mata nito ay nagbabanta.

"You have a dirty mind Mr. Sarmiento." Sarkatikong wika niya at padarag na hinila ang braso mula sa mahigpit na pagkakakapit nito. Inayos niya ang pagkakasukbit ng bag sa balikat at humakbang paalis sinadya niyang bungguin ang balikat nito dahil sa nararamdamang inis.

Hindi pa siya nakakadalawang hakbang ay nahinto siya dahil sa malakas na sampal na dumapo sa kaniyang pisngi. Parang nabingi ang kaliwang tenga niya sa lakas noon. Awang ang bibig na hinarap niya ang pangahas na sumampal sa kaniya.

Isang tila commercial model ang tumambad sa kaniya, she looks familiar, sigurado siyang nakita na niya ang muka nito sa isa sa mga paborito niyang brand ng shampoo. Subalit medyo maliit ito.

She has a very pretty face, maliit at hugis puso, bilugan ang mga mata at may mahahaba at malalantik na pilik mata, she was not sure kung peke bay yun o tunay. Nakasuot ito ng off shoulder na white dress na umabot hanggang tuhod, hapit na hapit iyon sa balinkinitan nitong katawan.

She suddenly feels like looking at herself in the mirror, in fairness ngayon lamang siya nakaramdam ng insecurity sa isang babae, she had always believed that her beauty was lethal and timeless. Iyon ang palagi niyang nairinig sa iba. Nakasulat sa mga magazine na naka-feature siya. They said she was a goddess, the modern Athena.

"B*tch!" natauhan siya mula sa pagkakagulat ng marinig ang malamyos nitong tinig, tila tinig ng isang anghel taliwas sa maanghang na salitang binitiwan nito. Dejavu, nakikita niya dito si Mariya, medyo hawig nga ito ng dalaga, maputi at sosyal lang ang kaharap.

"Shekaina!" narinig niyang tawag ni Maxwell mula sa kaniyang likuran. Napalingon siya dito at nakita itong humakbang papalapit sa kanila, sa babaeng kaharap niya ito nakatingin. Mukang ang babaeng sumampal sa kaniya ang tinawag nito.

"Maxwell... I don't know why you tolerate her nasty behavior, how dare her flaunt her lover under your nose!" narinig niya ang mga bulungan sa paligid at halatang sila ang pinagbubulungan ng mga ito.

Natawa siya ng pagak. She would laugh if she was not the subject of their attention.

"Why are you here Shekaina." Ang britonong tinig ng kaiyang asawa kuno ng makalapit ito.

"You are not in your office, kanina pa kita hinahanap." Hindi niya kilala ang babaeng ito but if she were to base it in history sigurado siya, kung si Maxwell ay si Lucas, she was sure as hell na si Mariya ay ang babaeng ito. And she bet, may malalim na ugnayan ang dalawa like in the past.

"Bakit di ka tumawag." Si Maxwell. Kaagad na sumilay ang ngiti ng dalaga na kanina lang ay masamang-masama ang tingin sa kaniya.

"I want to surprise you!" rinig niya ang excitement sa tinig nito.

"Nagkita lang tayo kaninang umaga."

"Well I missed you already. Did you miss me?" Anito na may malambing na ngiti. Anyone can tell that there was something going on between the two. Pakiramdam niya nakalimutan ng mga itong naroon pa siya at napapaligiran sila ng mga taong kumakain sa restaurant. They probably enjoying the show.

Kallyra suddenly went still. A familiar ache gripped her heart and she struggle to stay cool and unaffected. Payak siyang tumawa at pinag-cross ang dalawang braso. Agad namang natawag niyon ang atensyon ng dalawang nag-uusap or should she say naglalandian sa harap niya. Like she care, no... she was not affected at all.

"Oh! hello pot I'm kettle!" ekasheradong uyam niya sa kaniyang asawa. "What a hypocrites, I would say you guys are fantastic clowns but I'm not in the mood to laugh with you. I have a flight to catch so I have to go, you can continue though. Enjoy the show ladies and gentlemen." she smiled at the crowd and walk away.

Subalit humito siya ng makatatlong hakbang. Umikot siya pabalik at nakangiting hinarap muli ang dalawa. "I forgot something." Aniya at sinuntok ng malakas ang kaliwang pisngi ng babae, tumili ito ng malakas kasabay ng gulantang na sambit ni Maxwell sa kaniyang pangalan. She heard the gasps of the people in the backround. "Oops.." she said pagkatapos ay taas noong iniwan ang mga ito.

Dumeretso siya sa nakaparada niyang sasakyan sa parking lot ng restaurant. Her strides are hard and straight, she was mad, she wanted to hit her so called husband earlier as well but he got lucky she changed her mind.

"That was badass." Napalingon siya at nakita ang nakangising si Ashton.

"She mess with the wrong person." Nakangisi din niyang tugon, sumandal siya sa gilid ng kaniyang sasakyan paharap sa kaniyang kaibigan.

"I bet she will not be able to go out in a week or two with that face." Ani pa nito.

"She's lucky I did not kill her, I haven't done that in a while." she joked and he laughed.

"I didn't know that you are planning to leave today. You just got the letter yesterday." Pag-iiba nito ng usapan.

"I don't waste my time, I've been thinking of ways how to go back Ashton and now that I have the chance, every seconds of waiting was killing me. I have to see the ship, I have to make sure it was really there, I need to see it or I'll die." Seryosong wika niya.

"Deretso ka na ba sa airport?"

"Nuh-uh, kailangan ko pang makausap ang pinsan ko, I already talk to Minalinda about the company, she will take care of it. And I believe Maxwell will take over anytime soon so I'm at peace. At least it will be in good hands."

"Have you talk to him?" alam niyang si Maxwell ang tinutukoy nito.

Umiling siya, "Hindi pa, alam kong alam na niya, kauuwi lang ng papa niya galing Russia, his father probably informed him about the news. I'll just leave him a letter and we are not that close anyway so goodbyes are not necessary."

"I don't think it's not necessary for him, he probably won't let you go." Payak siyang natawa sa sinabi nito.

"Judging how he acts today... I don't think so, he probably feel happy knowing I'll be gone forever." Bahagyang nakaramdam siya ng kalungkutan, she dont know why and she doesn't want to think about it. Nagkibit ng balikat ang kaniyang kaibigan.

"What time is your flight?"

"3:00 pm. I'll see you there." Tumango ito, magaan siyang niyakap at kaagad ding pinkawalan. "I'll go now." Ngumiti siya ng tipid at sumakay na ng kaniyang sasakyan. Ganoon din ang ginawa ng kaniyang kaibigan

Hindi pa siya nakakapagpalit ng damit at kalalabas lang niya ng banyo ng bumukas ang pintuan ng kaniyang kuwarto, iniluwa noon ang galit na galit na si Maxwell. Tiningnan lang niya ito sandali at walang anomang naupo siya sa kaniyang kama, sa ibabaw ay nakapatas ang mga damit na isisilid nya sa maleta, konti lang ang mga iyon, the rest of the things that she will bring ay naroon sa bahay niya sa Russia.

"Where are you going?" ang mariin at malalim na tinig nito ay pumuno sa loob ng malawak niyang silid. Tila ito isang sundalong susugod sa giyera sa hitsura nito ngayon. Pulang-pula ang mukha at halatang nagtitimpi ng galit, mariing nakakuyom ang mga kamao at nagtatagis ang bagang.

"Somewhere..." tipid niyang sagot.

"You are not going anywhere!" napaigtad siya sa taas ng boses nito. A familiar face and background surrounds her. Another Dejavu, sa loob din ng isang payak na silid sa tahanan ng Alkalde Mayor, matapos siyang mayanig ng balitang ikakasal na sina Lucas at Mariya. Ang kaibahan nga lang ay hindi siya umiiyak ngayon, at ang lalaking kaharap, wala siyang nakikitang lungkot sa mga mata nito, tanging galit para sa kaniya. Subalit bakit ganoon, she felt hurt looking at those eyes the same hurt she felt while staring at Lucas eyes when she was about to leave him.

Why suddenly she felt like she is making the same mistake again?

"And here I thought kaya mo ako sinugod ngayon ay dahil sinuntok ko ang babaeng yun." Hindi nito pinansin and sinabi niya at walang sabi-sabing kinalkal ang maleta niya.

"What the hell are you doing!" tumayo siya upang pigilan ito sa pagkalkal ng gamit niya pati ang kaniyang bag ay pinakealaman din. "Hey, not my bag Maxwell!" iritang singhal niya dito, and he suddenly stop.

May inilabas ito sa bag niya at nanlaki ang kaniyang mga mata ng makitang hawak nito ang passport niya. "You're not leaving." Ang malamig nitong saad pagkatapos ay iniwan siyang nakatanga sa loob ng kaniyang silid.

Napasuklay siya ng kaniyang buhok at pabagsak na naupo sa kaniyang kama. Pinasadahan niya ng matalim na tingin ang nagkalat na mga gamit at gigil na pabagsak na humiga. Agad siyang umikot padapa at sinubsob ang mukha sa unan at malakas na sumigaw dahil sa nararamdamang frustration.