Chapter Seven: No One Will Know

Alexa Rainne's POV

Napapakamot sa ulong pinapasadahan ko ng tingin ang mga building. Huhu. Nihindi ko nga alam kung saan nakakabili ng pagkain dito. Hindi ko kabisado ang maynila dahil bago palang ako dito.

"Are you lost, Baby girl?" Someone said, My forehead creased. That creepy line was too familiar with me

T-Teka, Hindi ba't ayan yung sa 365 days. Yung line nung bidang lalaki. Gosh!!

Nang nahanap ko ang pinagmulan ng boses ay halos matawa ako. Hays. Akala ko pa naman gwapo ang nagsabi niyon, Isa lang palang patpatin at blonde ang buhok na lalaki. Hays. Mukha siyang bisaya na naligaw dito sa maynila tapos pasabi-sabi pa siyang Are you lost, Baby girl?? Luh. Ang creepy talaga. Pero ano ba yan, Alexa! You're being judgemental. Masama iyon!

"K-Kuya, Seryoso ka ba jan?" Takang sabi ko't nagpipigil na talaga ng tawa habang nakatingin sakanya

"Hindi, ineng. Keme ko lang yun" Aniya with a hand gesture, Nanlaki naman ang mga mata ko ng dahil don. Hala! Barbie si Kuya??

"Ay, Siya. Barbie ka?" Takang sabi ko, Wala naman siyang hesitasyong tumango tango. Napangiti ako ng dahil doon bago naglahad ng kamay "Alexa nga pala hehe"

"Ahh. My name is Anne Curyucotis, Nice meeting you, Alexa" Aniya at nakipagshake hands, Napatawa naman ako ng dahil sakanyang pangalan

Seriously?

Maya maya lang ay nagbitaw na kami ng kamay. Napalinga-linga ako sa paligid.

"Ahm, Bago ka lang ba rito?" Takang sabi ko sakanya habang lumilinga-linga paren

"Ah, Hindi. Actually, 20 years na kong nandirito sa maynila" Aniya kaya napatingin ako sakanya

"T-Talaga??" Takang sabi ko, Napatango naman siya

"Bakit??"

"Pwede mo ba kong samahan sa bilihan ng breakfast. Hindi ko kasi alam kung saan eh, Bago lang kasi ako dito" Sabi ko, Napatango-tango nanaman siya't ngumiti

"Gorabels, Tara na't umawra" Aniya sabay kapit saaking pulsuhan at hinila ako patungo sa kung saan

Nagpatinaod naman ako sakanya. Hindi ko kasi talaga alam ang pasikot-sikot ng maynila, Masyadong makipot at magulo. Isa pa, Masyadong babad sa mga sasakyan at pulosyon. Hindi na sila nakakalanghap ng sariwang hangin. Hays. Kamusta naman kaya ang mga tao dito??

Maya maya lang...

Maya maya lang ay huminto kami at pumasok sa isang fast food chain. Napakurap-kurap pa ko dahil sa dami ng taong kumakain dito. Kita ko din sa menu na ang sasarap ng pagkain.

"Hala, Mukhang mahal dito" Sabi ko at napalingon kay Anne, Napatango naman siya

"Oo, Bongga ang presyo dito at the same time wapak na wapak naman ang lasa ng puds. Promise" Aniya with pahand gesture ulet, Napatango-tango naman ako at napatingin sa card na ibinigay sakin kanina ng CEO

Ano naman kayang gagawin ko dito?

"K-Kaso, Wala akong perang pambili eh" Nakangusong sabi ko, Napatingin naman siya sa card na hawak hawak ko

"Hala ka jan! May credit card ka, inday! Ano? Boploks lang?" Aniya

"Credit card? Ano yun?" Takang sabi ko, Itinuro niya naman ang card na hawak hawak ko

"Yan. Yang hawak mo, Credit card ang tawag jan" Sabi niya, Napatango-tango naman ako "At kung itatanong mo kung anong gamit niyan, pwes, Kaya lang naman niyang bilhin ang lahat lahat.. Kaso kailangan may kwarta ang card, Intados?"

"Intados??" Takang sabi ko

"Malinaw, Ganern" Aniya at muli akong hinigit papalapit sa pila, Kasalukuyan kami ngayong nakapila. Hays, Itong baklang 'to, Bakit ba ang approachable niya? "Jumili ka na ng lalapangin, prend. Para pag nasa unahan ka na, Ready to awra na, Pak ganern!"

Marami akong baklang kaibigan sa probinsiya kaya naiintindihan ko siya. Kaagad naman akong napatingin sa menu kung saan nakadikit sa dingding. Ahm. Ano ba kasi ang mga tipo ng mga yun. Ahm. Yung ano nalang kaya, Yung breakfast best. Oo tama, Yun nalang.

May kape, kanin, manok, at french fries ng kasama. Napatango-tango ako ng dahil sa sariling naisip, Lumipas pa ang ilang minuto bago namin tuluyang narating ni Anne ang pinakaunahan. Kaagad akong tinanong ng babaeng kahera kung anong order ko gaya nga ng sabi ni Anne, Buti nalang at nakapili na ko kung kaya't yun na ang sinabi ko. Ibinigay ko sakanya ang credit card at isinwayp niya yun sa kung ano at may pinagpipindot na kung ano sa keyboard.

Maya maya lang ay ibinigay niya na sakin ang credit card, Saglit pa kaming naghintay sa side ng order namin bago tuluyang nakuha. Nang makuha ko ang mga yun ay kaagad akong tinulungan ni Anne sa pagbubuhat ng mga yun.

"San tayo, Baklang Alexa?" Maarteng tanong niya

"Sa hotel" Sagot ko, Nanlaki naman ang kanyang mga mata

"Nakatira ka sa hotel kasama ang hot fafa'ng yon??" Takang aniya, Kasalukuyan kaming naglalakad dito sa sidewalk patungo sa hotel

Napakunot naman ang noo ko ng dahil sakanyang sinabi. Hot Fafa?? Sino naman ang Fafa'ng tinutukoy niya?

"Huh? Sino don?" Takang sabi ko, Napalunok pa siya't napakurap-kurap

"Okay, Aamin na ang bakla. Hindi talaga aksidente ang paglapit ko sayo, May isang fafa'ng nakakotseng mamahalin ang tumawag sakin, Bilang gwapo siya sino ba naman ako para tumanggi, diba? So, ayun. Nilapitan ko nga ang fafa, itinuro ka niya't iniutos niya sakin na sundan raw kita't samahan.. Kapalit nun ang pagkiss niya sakin sa pisngi, Well, Kiniss niya ko sa pisngi kaso smacklalou lang. Nabitin ako dun kaya kung pwede, Nexttime, Pakisabi isa pa hehe" Malanding aniya, Napakurap-kurap naman ako ng dahil doon

'Sino naman ang mag-uutos sakanya na sundan ako eh sa pagkakaalam ko ay busy rin sa hotel si Radge dahil doon din siya nagtatrabaho't imposible din'g ang CEO ang nagpautos dahil hindi niya naman ako kilala at sino ba naman ako para pasundan??'

"Teka," Nagtatakang sabi ko't napatigil pa sa paglalakad, Tumigil din siya at nakangiti akong tinitigan "Pwede ko bang malaman kung sino ang nag-utos sayo??"

"Ahh, Hindi ko alam ang pangalan niya pero alam ko kung saan banda nakapark ang kotse niya" Nakangiting aniya sabay may nilingon na kung ano't maya maya lang ay may itinuro siyang kotse, Nanliliit ang mga matang ipinukaw ko doon.. Teka. Parang pamilyar sakin ang kotseng yan

Hindi ba't ayan ang kotse ni Sir S-Sean??? Haluh! Ayan nga!!

Nakita ko pa ang mabilis na pagsasara ng bintana ng kung sino. Hala! Anong ginagawa ni Sir Sean dito? Ini-stalk niya ba ko? Hala! Hindi naman siguro, Tinanggal niya nga ko sa trabaho eh.

Ilang saglit pa kong napatitig doon bago napagdisisyunang lumakad muli. Hays. Sayang ang oras kung tititigan ko lang ang sasakyan ng isang yun. Tseh! Kailangan kong gawin ng maayos ang trabaho ko as a secretary.

Narinig ko pa ang pagsunod saakin ni Anne pero hindi ko na siya pinansin.

Sean Kirby's POV

I'm doomed.

Alexa saw me, She saw my car also!! Fuck! Fuck that gay! Kung hindi dahil sa kadaldalan niya'y hindi ako mayayare.

Napasintido ako habang nandirito sa loob ng aking sasakyan.

*SIGHS*

I took a deep breath and rested my bare back on the driver's seat.

"Bakit ko ba kasi pinagaaksayahan ng oras ang babaeng 'to? Bakit ko ba siya sinusundan?? She's a piece of trash! Damn!" I muttered

I shook my head, slightly. After that I started to maneuver my car away from this toxic place. Tss, I'd better go on my office. I have many works to do and yet I'm here, Following her like an idiot.

Tss. Bakit ba hindi consistent ang galit ko? Bakit?? Nakakainis!! Darn!

At ano iyong naririnig kong bali-balita? Na nakapasok na siya sa isang trabaho at ang amo niya ay ang lalaking yun?? Si Radge San Agustin? Si Radge lang ba?

Psh. Kayang kaya kong pataubin ang isang yon, Magsama pa sila eh. Isang pitik ko lang, Guguho ang negosyo ng mokong na iyon. Sulutero! Mang-aagaw ng sekritarya!

*KRING KRING*

My phone's rang up that currently overlapping on the dashboard. I took it and I instantly answered the call.

"Who's this?" I said while my eyes is on the way

"S-Sir, I am the company's monitor and I have something to report-"

"What? What it is?" I said irritatedly

"Mr. Solomon's wanted to claim his share on the company.. Mrs. Samariya too. The both of them had back out to support our company, To share some-"

"Share some piece of shit. Don't stop them, Let them to leave my company. Tss! Mga wala naman silang kwenta. Just let them go, They are just pestering my whole company. I don't need them, I really don't!" I said and turned off the call

*TUT TUT TUT*

After that ay iritable kong ibinalik ang aking cellphone sa dashboard. After so many many years, Ngayon pa nila naisip na magback out??? Tss. Mga walang utak!

I-U-turned, Uuwi nalang ako sa island. Ayokong pumasok sa opisina. Puro stress nalang palagi!! Damn. Bakit ba kasi sakin ipinamana ng mga matandang yun ang kanilang kumpanya, Like hey, I don't have a fucking care on their money specially on their company. Kahit maghirap ako ay ayos lang basta masaya ako, Kesa naman sa ganitong tiba-tiba ako sa pera kapalit naman nito ang nararamdaman ko.

I'm already 23 years old and yet I never felt love.. Sa mga magulang ko palang ay walang wala na, Ano pa kaya sa ibang tao??

Hindi ba nila napapansin na uhaw na uhaw ako sa atensiyon at pagmamahal ng isang magulang?? Masyado na ba silang nabulag ng mga kayamanan nila?? All my life I'd been praying and wishing for love, seeking for their attentions.. But I only get a harsh bullshit words came from them.

Seriously? After all the hard works they're still mad and disappointed with me?

Tss. Unbelievable.

Maya maya lang...

I parked my car in front of the gate of my island. Yes, An island, My paradise. The island was mine since day one, I bought it because when I need to take a break I'm always here to calm myself. To lessen the stress and also the pain.

Hindi naman sa lahat ng oras ay malakas ka. Hindi naman sa lahat ng oras ay kakayanin mo ang magpanggap. Tao parin naman ako, Bumibigay. Tao parin ako, Nagkakaroon ng kahinaan.

*SIGHS*

*HUSH*

I took a deep breath before I walked towards my gate. Walang tao dito, Ako lang ang naririto.

I opened the gate by my keys. At nang bumukas ito'y kaagad akong pumasok, Mabilis naman akong sinalubong ng preskong hangin. This island was my paradise. It always calms me.

I untie my necktie and gently walked towards the sand. I have an island now, My very own island. This is paradise, This is heaven.

"Kailan ba ko makakatakas sa problema??" I asked, Selfless

Matapos kong iuntie ang aking necktie ay inunbutton ko na ang mga butones na nakalagay saaking polo. I wanna feel the cold yet calming water again. This is my medicine, This island was my cure.

I took off my polo and my pants. The next one I took off was my shoes and socks. After that, I only have a boxer.. I walked towards the calming sea with a gorgeous breath-taking waves. When I felt the coldness and calmness of the sea, I closed my eyes.

Damn. I felt relieved.

"You are a useless son! Sana hindi nalang kita ipinanganak sa mundong 'to"

Mom's voice and her favorite line echoed into my ears as I closed my eyes while my half naked body is on the water. I can't stop the tears to fell down onto my cheeks. I am still a human after all, I still have a heart.

For 23 years being a great pretender heartless man, I'm still crying.. Alone. By myself. Trusting and Believing myself because if I couldn't.. no one's will did it for me. It's only me and me until the end.

"You should work your ass hard to be a useful one! Kaya ka nga namin ginawa dahil para dito! Para asikasuhin ang kumpanyang itinayo namin hindi para magliwaliw on your own! Be responsible! Be obedient!"

I smiled while my tears still falling down to my cheeks. I couldn't lie anymore, After all, Mag isa lang naman ako dito. No one will know, No one will see how foolish I am. How depressed I am.

23 years of being a man.. A man who's seeking for parent's love and attention. A man who doesn't felt love.

I wonder, Ano ang pakiramdam ng minamahal.. Or should I say, Ng isang nagmamahal?

~To be continued~