SEASON OF SADNESS 2

Mukhang napapadalas na ata ang pakikipag-usap niya sa transferee na iyon ah.

Saka iyon ba ang sinasabi niyang emergency?

Pinagmasdan ko na lang sila mula sa malayo. Now, the girl is talking to him na. Hindi ko alam kung ano ang sinasabi niya kay Nathan this time at napapatawa niya ito.

Bwiset!

Why Nathan? Ayaw mo na ba sa akin kaya may pinopormahan ka nang iba?

Ipinikit ko saglit ang aking mga mata. I tried to calm down. Iniisip ko na lang na I'm just over reacting.

"okay Aikka, huwag kang mag-isip ng kung anu-ano, they are just friends okay?"

Then I took a deep breath at pinagmasdan ulit sila.

This time, papunta na sila sa admin building kaya sinundan ko sila. But I tried doing it without being noticed.

Ilang saglit pa...nagkaroon na sila ng moment ni Nathan.

Natapilok ata si Miss Alvarez kaya sinalo siya ni Nathan.

(that girl! hindi ito movie para gumawa ng ganong eksena)

Shocks! Nang makita ko talaga iyon, parang sinusugatan ang baby heart ko.

Ganito pala ang feeling kapag ang taong mahal mo ay may pinaglalaanan ng care bukod sa iyo.

I don't know if I'm just being selfish in a way na....

Gusto kong sa akin lang ang attention ni Nathan.

na....

Gusto kong ako lang ang babaeng ngingitian niya..

at..

Gusto kong ang pangalan ko lang ang mababanggit niya..

Pero masama ba iyon?

Hindi naman di ba?

Kaya hindi na ako nakapagpigil pa, nilapitan ko na silang dalawa. Parehas silang nagulat sa biglaang pagsulpot ko..as if na may tinatago silang dalawa sa akin.

"ah...M_Miss Montero, i_ikaw pala" utal pang sabi ni Miss Alvarez.

"yes, ako nga" kalma kong sinabi. Actually, I'm trying to control my temper now.

"Aikka, anong ginagawa mo dito?" Nathan said.

"bakit, ayaw mo ba akong makita?" me.

"h_hindi naman sa ganon" tapos bigla niyang tiningnan ang relo niya.

Teka, I thought na someone took his watch?

"its almost 1 pm na ah. Hindi ka pa ba papasok?" him.

Wala akong pakealam kung ma-late ako. Mas nabaling ang attention ko sa watch and gusto kong malaman kung kanino iyon galing.

"who gave that to you?" me.

"ang alin?" him.

"iyang suot mong relo" me.

"ah...." tapos tiningnan niya si Miss Alvarez.

Is there something going on between them? Bakit may mga ganong tinginan na sila?

"a_actually, its my birthday gift for him" her.

Ah,so it means na mas inuna niya pang makipag-usap sa girl na ito kaysa sa akin?

Okay! wow Nathan. You're welcome huh para sa mga effort ko for your birthday.

"well...its nice. Ang kaso, its fake" tapos tinalikuran ko na sila at nagsimula nang maglakad.

Bwiset! So ganun-ganon na lang iyon? Iiwasan nya ako because of this girl.

"teka Aikka" tapos hinigit ako ni Nathan sa braso ko.

Tapos, ngayon? Mag-eexplain siya? Tss.

"let me go. Papasok na ako" me.

"hindi, hangga't hindi ka nagsosorry kay Princess" him.

Tiningnan ko siya and he's so serious about it.

Mas lalo tuloy akong nakaramdam ng selos kasi mas kinakampihan pa niya ang babaeng iyon.

"why do you care so much about her?" ask ko.

"because she's my friend" him.

"and me?" ask ko sa kanya.

I wanted to know kung ano ba talaga ako para sa kanya.

"Aikka, ano bang problema mo?" him.

I'm supposed to be the one asking that from him. And because of it, mas lalo akong nainis sa kanilang dalawa..but you know that feeling na inis na inis ka na but you're trying to be calm just to not hurt him with your words. Kasi kilala ko ang sarili ko lalo na kapag I'm irritated, kung anu-ano na lang ang lumalabas sa bibig kong masasakit na salita.

(Kaya nga kilala nila ako dito sa Academy bilang masungit di ba?)

"why would I Nathan? I'm just telling the truth"

"pero alam mo namang hindi iyon tama, di ba Aikka?" him.

"N_Nathan, hayaan mo na siya, its not a big deal for me okay?." her.

"hindi Princess, kailangan niyang magsorry sa iyo." tapos tiningnan niya ulit ako.

Okay! Fine! Kasalanan ko na. I am accepting my defeat kasi mas importante pa ata ang babaeng iyon kesa sa akin.

"okay, sorry" I said.

"lakasan mo Aikka, yung maririnig niya"

Tiningnan ko siya. Bakit bigla na lang nagbago ang treatment nya sa akin?

"Aikka... ito na lang, hindi dahil porque low class ang isang bagay, kung tatawagin niyong mga mayayaman, ay hindi na ito katanggap-tanggap para sa isang taong pagbibigyan mo. Hindi naman kasi ang halaga ng pera di ba ang pinagbabasehan para maging masaya ka sa isang bagay na natatanggap mo?"

Well, nasabi ko lang naman iyon eh dahil sa inis ko sa girl. Kasi nga I'm getting jealous!

"okay. Kung ayaw mo talagang magsorry sa kanya_"

"I'm sorry Miss Alvarez for what I've said, I shouldn't act like that" I said hopelessly.

"it's fine Aikka. Maliit na bagay lang iyon so huwag mo nang isipin" her while smiling.

Hindi na lang ako kumibo pa. I just can't believe na ganito pala ang mangyayari sa paglapit ko kay Nathan. Gusto ko lang naman siyang kausapin to hear his reasons kung bakit hindi siya sumipot noong Saturday eh. Hindi naman niya kailangang iwasan ako if ever man na he's feeling guilty for what he did. Saka....

Gusto ko lang siyang batiin ng 'happy birthday personally'.

"salamat Aikka. Sige, pumasok ka na sa classroom niyo kasi 1 pm na." tapos nilapitan niya ulit si Miss Alvarez at nagpatuloy na sila sa paglalakad.

"w_wait! I have n_" hindi ko na ipinagpatuloy ang aking sasabihin kasi malayo na sila.

(sighed)

Bumalik na lang ako sa classroom to attend my classes.

~•~•~

After ng classes namin.

Time check: 5:00 p.m

"Aikka" then I saw Jotham and Abby na papalapit na sa akin.

"nakapag-usap na ba kayo ni Nathan?" Jotham.

"ah..yes." sabi ko.

"anong sabi niya? napag-usapan niyo ba 'yung about sa birthday surprise?" Abby.

"well, I think na he doesn't need to know about it na in detail. There's no purpose for telling it to him. Ibibigay ko na lang sa kanya bukas ang gift niya" me.

"so, hanggang kailan mo balak hindi sabihin sa kanya ang totoo mong feelings for him?" Jotham.

That confession though, hindi ko pa nagagawa. But I tried to, kaso..hindi nakisabay ang tadhana.