Chapter 08

APRIL's POV

Habang nag lalakad kami papuntang parking area ay may naka salubong kami na ilang teachers at students na nakikipag laban sa mga walkers.

Nang maka rating kami sa parking lot ay andun ang iilang mga Army na sa tingin ko ay kakaunti lang ang nabawas sa kanila. Lumapit sa akin si General Kayato.

"Ako at iilang mga kasamahan ko sasama sa inyo sa School bus, pupunta tayo ng headquarters para malaman natin ang iilang report at para maging mas safe kayo." tumango ako sa sinabi niya.

Pinasakay na namin sa isang bus ang mga survivor, malaki yung school bus. May mga sampong army ang sumama sa amin kasama si Gen. Kayato. Ang nag drive yung isa sa mga kasamahan ni Gen. Nag simula na kaming lumabas ng school.

Hindi ko mapigilang mapa tingin sa mga kasamahan ko.

"Papaano na toh?"

"Saan ba toh nag simula?"

"Ano ba ang nang yayari?"

"Mamamatay na ba tayo?"

"Papaano na ang pamilya natin?"

yung pang huling tanong at bago yun ay natigilan ako. Mamamatay? Pamilya? Huh... Nakakaawa ang mga nang yayari ngayon sa kanila, lahat sila umiiyak, yung iba tulala yung iba ewan ko sa kanila. Ito na ba ang katapusan nilang lahat? Tss... mga demonyo naman kasi sila, mga bulag sa kapangyarihan.

Naalala ko yung sinabi sa akin nung secretary kanina-- "are you like them?"-- hahahahahaha.. naalala ko ring iling lang ang sagot ko sa kaniya. Kasi I'm mo---

Hindi ko natuloy ang pag-iisip ko ng mag salita si Gen. Kayato.

"Everyone! Listen up! Lahat tayo walang alam sa mga nang yayari ngayon! Hindi natin alam kung saan ba nang galing ang mga yun at hindi natin alam kung ano pa ang mga mang yayari! Pero isa lang dapat ang ating gawin! Maging malakas tayo! magpaka tatag! Now! Call your parents or family tell them where you are, ask them if they're fine and we do what we can do." nag si tango yung mga kasamahan namin at isa isa nilang nilabas ang cp nila at tinawagan ang mga pamilya nila.

Na upo ako sa isa sa mga upoan dito sa bus, sa tingin ko mga nasa 30 kami na andito sa bus, kasama na ang mga Army. Secure naman kami dahil nasa gitna kami ng sampong truck ng mga Army, hindi na ako kakabahan kung ano man ang makakasalubong namin paglabas ng school.

*bogsh*

"KYAAAHHH!!!"

Kamuntikan nang ma smash ang mukha ko sa kaharap ko na upoan.

Letche.

Unti unti akong napapatingin sa labas at hindi ito ang inaasahan kong mga pang yayari.

"Oh god..."

Napa yukom ako ng kamao ng makita ko ang kalagayan sa labas ng school. Ito ba ang gusto nila? Sunog sunog ang mga bahay mga katawan ng tao sa paligid at mga walkers. How dare them para gawin toh sa mundo!

"Don't look." natigilan ako ng may tumakip ng mga mata ko. "Kung pwedi lang ibaba mo nalang yang bangs mo pa-para hi-hindi mo nalang makita ang paligid." medyo na utal siya sa huli niyang sinabi.

"I can take care of it." sabi ko sabay alis ng kamay niya sa mata ko. Natigil ang pag andar ng sasakyan namin, ganun din ang mga truck. May naririnig rin kami na putukan sa labas. Shit.

"Is your eyes are real?" tanong nung isang U.S Army. May tatlong hindi ko kilalang U.S army ang naka palibot sa akin.

"It's look good on you." a British accent man said.

"Yeah, and it's really really cool! So is it real? or you're using contacts?" sabi nung black haired man.

Tumango lang ako sa sinabi nila. Ang dami nilang sinabi nakaka lito. May sasabihin pa sana sila ng may sumigaw mula sa labas ng bus namin.

"Sir! Walkers are attacking us!" nag katinginan yung apat tas tingin ulit sa akin.

"We need to go Miss Red eyes." british man. Nag si alisan na sila tas nakipag bakbakan.

Tumingin uli ako sa labas ng bus. Mga hayop talaga sila! Hinatayin lang nila! Ako mismo ang mag papabagsak sa kanila! Pumunta ako dun sa mga estudyanting nag kukumpulan.

"You! *turo ko dun sa secretary* we need to fight!" sabi ko sa kaniya. Pati ako napapa english. =_=" tangna kasi ng mga nun eh! Nakaka nosebleed.

"Ano ka ba! Nakikita mo nang nakikipag laban na yung mga militar makikisali ka pa! Gusto mo na bang maging kagaya nila?" sabi nito.

"Are you crazy miss? Mang dadamay ka pa talaga ng tao! Pumunta ka dun kung gusto mo nang mamatay! Huwag kang mang damay!" sabi nung isang babae na huli na naming nailigtas. Sinamaan ko sila nang tingin.

"Tsk. Then don't. I don't care anyway if you don't want to fight." dami pa kasing sinasabi eh. Lumapit ako dun sa secretary sabay agaw ng katana sa kaniya. "You won't need this anymore."

Mga mahihina ang loob! Papaano sila mabubuhay sa kalagayan ngayon kung hindi sila lalaban! Mga duwag! Tsk.

Lumabas na ako ng bus na hindi lumilingon sa kanila kahit na tinatawag ng ilan ang pangalan ko. Walang taong mabubuhay ngayon kung walang laban.

Pagkalabas ko palang ay may sumugod bigla sa akin, mabilis kong tinarak ang katana ko sa ulo nito sabay sipa sa tyan. Wala nang walkers mga ilang layo sa school bus at sa mga truck. Sa tingin ko naka takas lang ang isang yun.

Pumunta na ako sa part ng mga militar na nakikipag laban. May mga army narin ang mga naging zombies, marami rami narin ang mga nabawas sa kanila.

"What are you doing here miss? Dun ka lang sa loob ng bus!" sabi nung isang Heneral. Natigilan ito ng mapa tingin ako sa kaniya.

Napa rulyo ako ng mata ng may pa sugod sa kaniya, ang tanga naman nito! Natutulala sa gitan ng labanan. Haayy.. tinulak ko siya sa gilid tas sabay pugot ng ulo ng walker. Natauhan naman yung general gomez ata yan.

"Tss."

Umalis na ako sa harapan niya at nakipag laban dun sa mga walkers. Hindi kami makaka alis hanggat may sandamak mak na mga walkers ang naka harang sa paligid namin.

"Ahhhh!!!" napa tingin ako sa gilid ko ng may sumigaw, nakagat ito sa balikat, pinaputok naman niya ito. Magiging katulad narin siya ilang minuto lang.

Lumapit ako sa kaniya.

"Please, just kill me. I don't want to be like them! Just kill me! Kill me now!"

What?! Shit!