Chapter 13

Sound of Truth

LUNES. Nagtatakbo akong pumasok sa building. Narinig ko pa ang sinabi ni Manong na mag-ingat ako. Nag-aalala parin siguro dahil sa natamo kong sugat pero imbis na pansinin at pag-isipan ang pag-aalalang iyon ay heto ako ngayon, tumatakbo na paakyat ng hagdan, hindi alintana ang mga sugat. I hurried upstairs to my floor, making fast paced movements at the deserted stairs. Sa pagmamadali ko, bigla nalang akong nawala sa balanse at akala ko babagsak pero bago pa iyon mangyari ay nahawakan na ako nang kung sinong nasa likuran ko.

"Ingat ka The First, "

Nanlaki ang mata ko sa tawag ng taong iyon sa akin. Kumapit ako sa hawakan ng hagdanan at nilingon ang taong iyon. I blinked when I saw the man with a scar in his cheek.

Nagulat rin ako nang nanlaki rin ang mga mata nito. Agad rin naman niyang natutop ang bibig niya at saka luminga sa baba at sa taas. Then he nervously uttered, "S-Sorry p-po! H-Hindi n-na po m-mamamauulit!" His face turning red as

Ang gulat kong ekspresyon ay napalitan ng mahinang tawa. "Okay lang, Rainier."

"Mabuti at naalala niyo pa po ako, " sabi nito nang makaangat na kami sa floor namin.

Tumango ako. "Im actually good at remembering names. "

"So friends na po tayo niyan? "

I looked at him as he asked that. Ngumiti ako at saka tumango. Napa'yes' naman ito bago palundag-lundag. Then in a very joyful manner, kumaway ito sa akin, nagpapaalam na para pumunta sa classroom nito.

I looked at him as he run his way to his room. Napailing-iling ako. I thought that guy is somewhat mysterious. Nung unang kita ko sa kanya, yun ang pag-aakala ko pero mukhang mali ako. He's somehow fun and childish.

"Anong nginingiti-ngiti mo?"

Tiningnan ko ang taong nagbitaw ng tanong na iyon at halos lumuwa ang mata ko nang makita siya.

The kiss. Shit!

Inilihis ko ang tingin sa kanya at nagsimula nang maglakad papunta sa classroom namin. Nasa lower section area pa kami. Siguro nandun siya sa past classroom niya, nung di pa siya nalipat sa A. Bumibisita siguro. Hindi naman kasi naghihintay yun. Imposible.

"I've waited for you tapos iiwan mo lang ako?"

Ha! What is he? A mind reader?

Dire-diretso lang ako sa paglalakad sa gitna, hands on both sides, swinging as I made my steps.

"Hey, " tawag nito pero di ako lumingon. Ayoko lingunin siya kasi kung saan-saan lumilipad ang isip ko. Masyadong malakas ang hanging dala nito kaya saan saan nalang napupunta ang isipan ko. At ayaw ko nun.

In the clinic.

Napatili ako bigla nang pwersahan ako nitong hagitin pagilid. Nanlalaki ang mga mata, tahip ang dibdib, napatingin ako sa gitna ng hallway nang isang kulay itim na pintura ang bumuhos rito. Oh shit.

"S-S-Sorry!" Napalingon ako sa nagsalita at nakita ang parehong mga mukhang gumagawa ng prank sa amin nung mga nakaraang araw. The big fat guy, the slender man with curly hair at the man with eyeglasses are now infront of me, apologizing hysterically. And that's weird.

"P-Punta n-napo kaming guidance o-office!" Sabay sabay nilang sigaw bago kumaripas ng takbo papuntang guidance office.

"You're not careful, "

Agad akong lumayo kay Gio nang magsalita ito sa bandang gilid ko. Tumikhim ako bago siya hinarap. I've gathered much courage already to stare at the same different colored eyes.

"Let's talk." Sabi ko.

NASA LOOB kami ng isa sa mga rooms sa fifth floor. The room where I first found out that he has a gang and he's not just any normal kid. Nasa likuran ko siya, siguro ay pinagmamasdan ang bawat kilos ko. Ive asked him for a talk at talagang napili niya ang saktong lugar kung saan dapat kaming mag-usap.

I scanned the room. Different music instruments were placed on their racks. Wires were all around na kung hindi ka mag-iingat ay baka maibuhol mo yung sarili mo. There arr chair, fifteen white chairs on the left side of the room. May iba't iba pang mga bagay na ginagamit ng mga musicians sa loob pero hindi ko na ito pinansin. Hindi naman kasi akp mahilig sa music. Sa aming tatlo ni Lemuel at Jufiel, si Jufiel lang ang nakikita kong may hilig sa music pero rock lang yung sa kanya. Hindi rin naman seryosong hilig niya iyon dahil wala naman siyang ibang inatupag kundi ang humarap at kumalikot sa laptop nito.

"Ask me anything, " aniya bago ako dinaanan. He made his way to a small box at saka umupo roon. He sits there, legs apart and hands placed on his lap. His gaze, from the other direction turned to me.

"What happened to Harvey Dela Torre? I know you knew him. He's part of your gang. Bakit hindi mo sinabi sakin yun?" Ako, may bahid ng galit.

"Should I be jealous with that guy now? " natatawa niyang tanong.

"Gio!" Sigaw ko, galit sa pagbibiro nito.

He stopped grinning ear to ear when he heard me shout. Bumaba ang tingin nito bago ulit nagsalita. This time, with all the informations I need.

All the informations Im shocked of.

"That guy broke one of the organization's rule. " aniya. I blinked. Gusto kong magtanong pero hinayaan ko nalang siyang mapatuloy sa pagsasalita. "That guy is dealing with someone who has contact with someone we're targeting now. Someone behind the codename youve already heard of. " siya habang nakatingin sa akin. Then like a whisper, sinabi niya ang pangalang hinding-hindi ko makakalimutan. "Red Apple. "

Nabato ako sa kinatatayuan ko. Red apple?

"Remember that night, the same night you entered my gang, " sabi nito, pinapaalala sakin ang gabing iyon. At anong entered? Ive never willingly entered his gang. Hindi ko nalang pinansin ang sinabi nito at saka nakinig na mga susunod nitong sinabi. "He harmed you that night. The one who pointed gun at you. "

"So he's really that guy with the codename Havier? I thought I had already killed him that night. Kung ganun, hindi siya yung hinabol ko ng gabing iyon?"

"Right, " sabi nito.

"So why did you beat him? Anong rason kung bakit binugbog mo siya that leads him to a coma? "

"Ive been framed,"

I blinked. What does he mean framed?

"You thought he was on a coma because of me? No. Someone pushed him off the stairs. His head had all the impact kaya siya nacoma ngayon. Everyone thought na nahulog lang ito sa hagdan dahil nawalan ng malay. But the CCTV has it all. Someone in wearing a black shirt pushed him off the stairs. And the most surprising Ive noticed about the video is that someone. She's a girl. "

"Red Apple is not a girl, " sabi ko.

"I know. Maybe its one of his accomplice. " sabi nito habang patango-tango.

"How'd you know its a girl?" Tanong ko.

Agad niya namang sinagot ang tanong ko. "Curves, "

"Manyak, " sabi ko na ikinangisi niya. Umiling na lang ako at hindi na pinansin ang mga pagbibiro nito. "You know Sahara right? The daughter of the woman who filed false complaint about me?"

"Ah that desert," naningkit na naman ang mata ko. He blinked at my reaction at saka nagpatuloy, "She called herself a desert when we got a chance to talk. "

I smirked. "Who cares. Anyway, " pagpapatuloy ko sa usapan. "She's dating Havier."

"I know that. And I also know na siya ang suspect behind that Sahara's case that were once pointed at you. "

Kung paano niya nalaman iyon ay hindi ko alam. Siguro nangalikor ito sa files ni Sir William sa Guidance Office. I know he's frequent there, to sleep, to skip class. Or maybe, the other way around, Sir William told him about it. Kung bakit sinabihan siya ay yun din ang di ko alam. What's with these two?

Natigil kami sa pag-uusap nang bumukas ang pinto ng music room. Lumingon kaming dalawa roon at nakitang dumungaw ang isang lalaki.

"Class 3 B will be using the room, " sabi nito bago sinara ulit ang pinto.

"Sino yun? " tanong ko.

"A look out," sabi nito.

"For what?"

Ngumiti lang siya bago tumingin sa box na inuupuan nito. I watched him confuse as he placed his palm on the sides on the box. And in a very entertaining view, he started tapping on the box. Lumabas roon ang ilang magkakasunod na mga beats na kalaunan ay naging musika sa loob. Surprised, natanga ako nakatingin sa kanya. I thought simpling box lang iyon, yun pala beat box ito.

I stared in awe as he continued tapping, creating continues melodies inside. Very skilled. So he's wanting to keep this from everyone hm?

This side of him. The side who loves music.

Who would've thought?