0479 หนี้ของบุตรบิดาจะชดใช้แทนหรือไม่

บทที่ 479 หนี้ของบุตรบิดาจะชดใช้แทนหรือไม่

เห็นคนทั้งสองหนีไป จินเฟยเหยาก็ถลึงตาใส่คนรอบด้านอย่างดุร้าย ใครให้พวกเขากางร่มกันหมด มีเพียงตนเองที่ถูกพ่นน้ำลายใส่ทั้งตัว ตั้งใจจะใช้พลังวิญญาณอบไอน้ำบนร่างให้แห้ง แต่ก็รู้สึกว่าถ้าไม่อาบน้ำแล้วทำให้แห้งจะน่าขยะแขยงมาก

ในขณะที่นางลังเลว่าจะกลับไปหรือจะอบร่างให้แห้งแล้วไปเที่ยวต่อดี ด้านหลังก็มีเสียงอ่อนโยนดังมา “เจ้าก็ไม่กางร่มสักคัน ไปอาบน้ำในร้านข้าก่อนเถอะ”

“หืม?” พอจินเฟยเหยาหันหน้าไปมองก็เกิดความคิดจะจากไปทันที

เห็นอีกฝ่ายกำลังเม้มปากหัวเราะ นางก็เสยผมเอ่ยว่า “ที่แท้เป็นสหายเซียนอิน ทำไมบังเอิญขนาดนี้ ไปที่ใดก็เจอเจ้า?”

อินเยวี่ยกางร่มสีขาวเล็กๆ ของเขา มองจินเฟยเหยาราวกับยิ้มและไม่ยิ้ม “นี่เพิ่งเป็นการพบหน้าครั้งที่สองของพวกเรา ไม่ถือว่าไปที่ใดก็เจอ”

“อย่าง...อย่างนั้นหรือ?” จินเฟยเหยาเอ่ยอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ ทำไมในความทรงจำดูเหมือนจะเจอกับเขาบ่อยๆ นะ ติดหนี้คนอื่นแล้วกลัวเขาจะรู้จริงๆ

“มา ไปล้างหน้าที่ร้านของข้าเถอะ” อินเยวี่ยเอ่ยอีกครั้ง ใบหน้ามีรอยยิ้มทว่าน้ำเสียงกลับไม่อนุญาตให้นางปฏิเสธ