0341 เสียงกระดิ่ง

บทที่ 341 เสียงกระดิ่ง

จินเฟยเหยาอาละวาดในวังหลวงรอบหนึ่ง นางจำไม่ได้ว่ากินคนไปกี่คน ถึงอย่างไรเจอคนขั้นหลอมรวมขึ้นไปก็กิน ทำให้พวกราชันภูติปล้นสิ่งของเสร็จ ไม่มีคนขัดขวางระหว่างทางเลยแม้แต่คนเดียว หนีออกมาจากวังหลวงได้อย่างราบรื่น

เห็นบนถนนนอกวังหลวงมีสิ่งของกระจายเกลื่อนพื้น เผ่ามนุษย์หนีออกนอกเมืองกันหมด ถึงสัตว์ปิศาจกินคนจะอยู่ในวัง แต่ยังมีกองทัพกบฏของเผ่ามารที่เป็นศัตรู

คนเผ่ามารในคฤหาสน์จำนวนไม่น้อยเห็นกองทัพกบฏสังหารคนธรรมดาในเมือง พลันก่อเรื่องขึ้น คนที่จัดการได้ง่ายก็สังหารเผ่ามนุษย์เข้าร่วมกับกองทัพกบฏ สังหารผู้บำเพ็ญเซียนไม่ได้ก็สังหารคนธรรมดาหลายคน แม้แต่สตรีเผ่ามารที่ถูกขายเข้าหอนางโลมก็ออกมาอย่างเลือดร้อน

ยิ่งมีคนเผ่ามนุษย์ถูกเผ่ามารที่เคียดแค้นและเดือดดาลทุบตีจนทรุดและลากไปสังหารบนพื้นจนโลหิตไหลนอง ความแค้นในหลายปีนี้จึงได้รับการปลดปล่อย

นอกจากในวังหลวง เมืองหลวงนอกวังยังมีขุนนางและเชื้อพระวงศ์อาศัยอยู่จำนวนไม่น้อย ชนชั้นผู้เยาว์ของราชวงศ์อย่างท่านหญิงและทายาทอ๋องเหล่านั้น เวลานี้มีองครักษ์คุ้มครองหลบหนีออกนอกเมืองราวกับนกตื่นธนู