chapter 2

Lalapit pa lang sana ako sa kanya ng bigla siyang nagsalita…

"Will just go away from here? I don't need a company especially an uninvited specie roaming around my space."

Sandali… Tama ba yung narinig ko? Ano daw ako, uninvited specie? >:( Aba akala mo kung sino siya ha!

"Wait lang Mister ha, I am not an uninvited specie. I am your nurse kaya pwede akong maglabas-masok dito sa napakagulo mong space!" Space pala ha! Akala niya siguro nasa outer space siya! Feeling lang niya yun! Kainis!

"Are you going now or would you rather take a nice bath?"

Sandali anong ibig sabihin ng lalaking eto?

"Pwede ba ha takutin mo na yung iba, wag lang ako dahil hindi mo ako matatakot sa pagbabanta mong yan!"

Humarap siya sa akin with his very first seen devilish smile. Anong nginingiti-ngiti nito? Then his hand moved…

Napatingin ako sa hawak niya… Oh no!Hindi ko napansin yun at bago pa ako makapagreact ay...

*SPLASH!*

Real Girl

I never pretend to be something I'm not

You get what you see, when you see what I've got

We live in the real world; I'm just a real girl

I know exactly where I stand

And all I can do is be true to myself

I don't need permission from nobody else

'Cause this is the real world, I'm not a little girl

I know exactly who I am.

-Mutya Buena

"Sobrang sama talaga ng ugali niya... He is the beast from all beasts I've known! Gross!!!" Kanina pa nag-uusok ang ilong ko sa galit. Paano ba naman yung walang hiyang bago kong 'patient', tinapon ba naman sa akin yung laman ng hawak niyang… hindi ko alam kung arinola yun o ano basta yun sa mukha ko! How dare him!

"At least yun lang ang nangyari. Oh eto, suotin mo na eto."

Tinignan ko si Pola. Hawak niya yung isa sa matagal ko nang hindi sinusuot na blouse.

"Dapat ko bang ikatuwa na nabuhusan ako sa mukha ng 'ihi'?"

Natawa sa akin si Pola. Kahit kailan talaga eto hindi talaga kumakampi sa akin. Si Pola Lunares, college friend and classmate ko. We lived in one apartment. Independent na kasi ako, hindi na ako nakatira sa bahay ng parents not that I don't like but I just want to stand by myself and live freely.

"Hindi ka naman sure di ba na ihi niya yun? Mapanghe ba?"

I smelled myself. Hindi naman mapanghe at oo nga baka nga hindi ihi yun pero kung ano man yun, ang sama talaga ng ginawa niya sa akin!

"Hindi..." At kinuha ko yung blouse sa kamay niya at nagpalit na agad.

"So your decision is final?"

I nodded. Hindi na talaga magbabago yung napagdesisyunan kong alagaan yung 'monster'/'beast' na yun!

"Eh paano kung buhusan ka ulit niya?"

"Hindi na mangyayari yun.... I see to it na itatago na yung arinola niya." Aba mautak ata eto!

Ngumiti siya sa akin. "Ikaw talaga ang babaeng, walang sinusukuan... I'll just be here if ever he will throw to you again messy water." And she winked at me.

Okay na yung walang sinusukuan eh pero yung tungkol sa bubuhusan ulit, aba sobra na ata yun ha!

"Thanks for that help." At tumango-tango ako sabay kuha ng backpack ko.

"Oh eto na yung hinhiram mo sa aking basic nursing book at matutulungan ka niyan."

Kinuha ko yung libro at nilagay sa bag. "Salamat dahil kailangan ko talaga nito."

Tumango-tango siya sa akin. "Are you going to sleep here or in the hospital?"

"Of course here..." Aba ayoko ngang matulog dun sa 'space' ng monster na yun!

Ngumiti siya sa akin. "Sige hihintayin kita... Ingat ka dun sa patient mo!"

Siya ang mag-ingat sa akin! Akala ba niya matatakot ako at tuluyan magagaya dun sa mga past nurse na kinuha aba hindi ata pwede yun! Real girl ata eto!

"Akala ko hindi ka na babalik. Iniisip ko nga nagrun away ka na rin tulad nung mga naunang mga nurse!"

Tinignan ko siya. "Akala mo lang yun. Hindi ako magrurun-away katulad nila Mister..."

He smirked at me "Eh di kawawa ka pala dahil mas lalong mahihirapan ka kasama ako." At tumalikod siya sa akin.

Isa na namang pagbabanta at hindi ko na naman dapat ikatakot yun. Bilang 'ex' psychologist, naranasan at nakita ko ang iba't-ibang behavior ng mga tao at base dito sa monster na eto, yung mga pagbabanta niya ay simply 'child play game' lang.

"To cure one's pain is to listen to his/her agonies. And me I remind you that your warning is just one kind of an agony."

Tumingin siya sa akin. The way he looks right through to me, sent something. Hindi ko lang ma-distinguish dahil he immediately looked away.

"Are you a doctor or a nurse?"

Ngumiti ako sa kanya. "It is your choice." Kailangan pa bang itanong eh sa hitsura pa lang halata na kung ano!

"Mas preferred ko kung katulong kita. Bagay sa iyo." Aba! Anong sabi niya katulong? Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking eto!

Nilapitan ko siya. "Mister hindi ako nag-aaply bilang katulong mo... Hindi ko sinayang yung four years ko sa college para maging katulong. In the first place nga hindi dapat ako ang andito at nag-aalaga sa iyo..."

"Simple lang eh di umalis ka, hindi ko naman kailangan ng madaldal na manok."

Ano? Kanina katulong ako tapos ngayon manok? Talagang inubos ng lalaking eto ang pasensiya ko ha!

"Hindi ako aalis dito kasama mo hangga't hindi ka pa gumagaling kaya sorry ka na lang."

Something flashes through his eyes. Flare?

"Hindi na ako gagaling... Hindi mo ba nakikita o tatanga-tanga ka lang? Baldado na ako habang buhay! Kaya wag ka ng umasa pa na gagaling ako!"

Natakot ako bigla sa kanya. Galit na galit siya sa mga sinabi ko. Mukhang hindi ko lang siya nasaktan kundi natapakan ko yung pride niya.

"I'm sorry... Pero sana hindi ka naman maging negative. You still have the chance to be cured kung hahayaan mong tulungan kita."

"I don't need help." At dumiretso siyang pumunta sa comfort room at malakas na sinarado yung pintuan!

Grr! Hindi ko na talaga alam kong makakayanan ko pang makisama sa kanya…

No, hindi dapat ako sumuko. "You will not need my help for now but I'm sure in the next passing days you will come to me and ask for the help."

At lumabas na ako sa 'space' niya.

"Hay nakakainis na talaga siya! First, ang sama ng ugali niya, second, ang hirap niyang pakisamahan. Third, ang sungit niya at panghuli ay napakabugnutin niya..."

"Oh… What a wonderful day for me. What a very lucky day. How are you my dear, Thiara?"

Heal

Chorus:

Though you want to

Though you try to

You can't stop the rain

For the first time

It's not you

Who can heal me?

I need some distance

To find another road

It's not so easy

Sorrow, such a heavy load

-West life

Why on earth this guy is here? Hanggang dito ba naman sinusundan pa din ako ng impakto na eto?

"Are you still following me Oswald?"

Ngumiti siya sa akin. I hate the way he smiles. "You still have this very sharp tongue I miss Thiara. I'm not following you but I'm very glad to see again my 'ex' girlfriend for just one day."

Yeah, I'm his 'ex' girlfriend na sobrang pinagsisihan ko. Hindi ko alam kung desperate na ako at sinagot ko etong napaka-playboy, heartbreaker at irresponsible na lalaking eto! But I am thankful na natapos din yung isang araw na yun kasama ko siya. Wow that had been 2 years ago and I'm glad he's out of my life.

"Well, I'm proud to be your ex-girlfriend for one day. Pasalamat ka nga at pinagtiyagaan kita at hindi ako katulad ng mga girlfriends mo ngayon na sobrang nabubulag-bulagan sa kasamaan ng ugali mo!"

Natawa siya sa akin. "They are not blind my dear, they just love me. Well, nice talking to you but sad to say I have to go. You know that I'm a very busy businessman." Buti na lang umalis na siya sa harapan ko kung hindi lalo ako maasar dahil napakaplastik niya talaga. Kailan ba siya naging busy sa business niya? For all this time, I know he's just busy for one thing: collecting and selecting girls.