Vlad’s secret [2]

"HELLO, my dear."

Napatalon ako sa gulat nang bigla lumitaw si Romeo sa likuran ko. He's wearing a red hooded jacket and shorts. Pansin ko lang hindi naman masyadong obvious na galit siya sa red ano?

"Happy Birthday," sabi ko sa kanya.

Kumunot ang noo niya. "It's not my birthday today."

"Ah... akala ko kasi araw-araw birthday mo lagi ka kasing naka-red."

He then bursted out laughing on top of his lungs. Itong isa na `to napakababaw talaga nang kaligayahan. Napangisi ako. "Bentang benta talaga ako sa `yo `no? Kahit siguro umutot lang ako rito tatawa ka na."

He laughed harder again. Napairap na lang ako. Tuwang-tuwa talaga siya sa `kin. Siguro dapat singilin ko na siya ng libo kada tawa para kumita man lang ako sa kanya.

Matapos ang ilang segundo at natapos na siya sa pag-tawa. Pinunasan ng daliri niya ang tumulong luha sa gilid ng mga mata. "Anyway, thanks for coming and for making me laughed again."

"You're welcome," I sarcastically said.

Bigla siyang sumeryoso. Kinabahan ako. Mas baliw pa ata ang bampirang ito sa akin. Ang bilis magbago ng mood.

Tumikhim ako. "A-ano ba kasi ang sasabihin mo? Ano ba ang secret?"

"Wait ka lang, you're too excited," aniya at dahan-dahang naglakad paikot sa akin na tila isang tigre na pinalilibutan ang prey nito. Napakapit ako nang mahigpit sa shoulder bag ko. Nagdala ako ng pepper spray in case na may gawin siyang masama sa akin.

"Sino ka ba talaga Romeo?" tanong ko.

He kept on walking in a circle around me. "I'm a vampire prince from the Kingdom of Transylvania where Vlad also came from."

Napakunot ang noo ko. "Prince? You mean.. pareho kayo ni Vlad?"

Tumungo siya. That was unexpected. "Then... does it mean that the two of you are blood related?"

He smiled widely. "Yup. We're cousins."

Napa-"o" nang malaki ang bibig ko. Kaya pala may resemblance silang dalawa kapag ngumingiti. Pero bakit hindi sinabi ni Vlad sa akin ang totoo na magpinsan pala sila? Why does he need to hide that fact?

"You're wondering kung bakit hindi sinabi sa iyo ni Vlad?" He said again like reading my mind.

"Mind reader ka ba? Bakit alam mo kung ano'ng iniisip ko?"

Ngumisi siya at umiling. "It was written all over your face."

Napanguso ako sa kanya. "So, bakit ka nga nandito? Bakit mo ako sinusundan?"

He stopped walking and stood in front of me. Tinago niya ulit iyong dalawang kamay niya sa bulsa at dahan-dahang lumapit sa akin. Napaatras ako at agad kong pinasok ang isang kamay sa loob ng bag ko at hinawakan ang pepper spray.

"I told you. I'm not that bad. I'm just being playful. Gusto ko lang naman makita ang babaeng kinahuhumalingan ngayon ng pinsan ko. You're the reason why Vlad refused to come back in our kingdom."

Natigilan ako sa sinabi niya. I'm the reason? So, ibig sabihin ay nandito si Romeo para pauwiin na si Vlad sa Transylvania?

"His parents are the royal King and Queen of our kingdom and they sent me to ask Vlad to come back home but he keeps on refusing me," he explained, answering the questions on my mind again.

Naguluhan ako sa sinasabi niya. "Pero sabi niya sa akin dati nawalan siya ng powers makapag-teleport kaya hindi siya makauwi."

Romeo chuckled. "Silly girl. And you believe that shit? Vampires don't just lose their powers unless we stopped drinking blood of course. Manghihina kami. But in our case, since Vlad and I carry royalty blood in our veins we're hard to get killed and do you know what that means?"

Hindi na ako makahinga nang maayos. Naninikip ang dibdib ko at umiikot ang buong mundo ko. `Di ko namalayan na nasa likuran ko na pala si Romeo at bumubulong sa `king tenga. "It means that we're the strongest of our kin. We don't miracurously lose our powers."

The truth is like a big tidal wave that hit me so hard I am now drowning. Tuluyang nanghina ang tuhod ko sa sinabi niya at napaupo ako sa sahig. So all this time nagsisinungaling lang sa akin si Vlad? Hindi pala talaga siya nawalan ng powers but instead he pretended all of it para magamit ako. For what?

"P-pero b-bakit? Bakit magsisinungaling si Vlad sa `kin?" I asked weakly.

Romeo apologetically looked at me. Like a lost kitten, he touched my hair while hushing me. "Vampires need to feed fresh blood from humans, Erin, and before we could do that we must make them signed the blood contract of their own will. Vampires were always clever. We manipulate humans so we could have their full trust. So we could use them as our food and... pleasure." He kissed my left ear. Shivers gripped my spine so cold it hurts.

"Living for hundreds and thousands of years, life is becoming too tedious and repetitive for us. Therefore we look for exciting things to kill our time and humans are the best toys that we could have. They are better than animals or sports. They are breathing, feeling, their bodies are tender and the sex is bloody fvcking good. Unfortunately, female vampire pvssies were cold, and we prefer the warmth of a living human being."

Nawasak ang mundo ko sa mga sinabi ni Romeo. Unti-unting nawawala ang lakas ko sa katawan. Talaga bang ginamit lang ako ni Vlad? Lahat ba na lahat ng bagay na pinakita niya sa akin ay scheme lang para makuha ang loob?

Am I only a thing for him? A toy used for blood and sex?

Wala akong nagawa upang pigilan ang mga luha sa aking mga mata. I just found myself sobbing like a lost child. Hindi ko matigil ang mga hikbi. Parang dinudurog ang dibdib ko sa maliliit na piraso.

Romeo twirled some strands of my hair around his fingers and smelled it. "Hush, hush, Erin. I know that you've already fallen in love with him. Tsk, my poor darling." Nilapit niya ang sarili at inamoy ang tuktok ng aking buhok. Pero wala akong lakas para itulak siya palayo. Nanghihina ako.

This is killing me.

"Does it hurt so much? Is your poor little heart crying? What are you gonna do, Erin? Hindi magtatagal at magsasawa na rin si Vlad sa iyo. Hindi magtatagal at maghahanap na siya ng ibang blood donator leaving you unvirgin, used and broken."

I cried harder after hearing those harsh words. Perhaps Romeo was right. Maybe all the things Vlad has shown me were all pretty lies. Pagpapanggap lang lahat ng `yon para mapaikot niya ako sa mga kamay niya.

"Don't worry my dear. Kapag ayaw na sa `yo ni Vlad, I'm here for you. You can be my blood donator. I promise you, I'm better in bed."

This time ay nagkaroon ako ng lakas para sampalin siya. He was shocked after that pero nagawa pa rin niyang tumawa. Sumiklab ang matinding apoy sa puso ko. "Tama na! Narinig ko na ang lahat ng dapat kong marinig. Tantanan niyo na ako! Ayoko nang ma-involve sa kahit sino sa inyo! Leave me alone!"

Mabilis akong tumakbo palayo sa lugar na iyon. Tumakbo lang ako nang tumakbo hanggang sa madapa ako sa damuhan. Hindi ako tumayo. Hindi ako gumalaw. Nanatili ako roon habang walang tigil sa pagbuhos ang aking mga luha. I fell so hard. At walang kahit sinung mag-aangat sa akin patayo.

Isa akong pigurin na minsan nang nabasag at nagkaroon ng crack. Pinulot ako ni Vlad hindi para isalba kundi para wasakin lang ulit hanggang sa maliliit na piraso.