0158

บทที่ 157 : อีกหนึ่งกลอน ‘เพลงนักโทษ’!

ด้านนอกบทสนทนาร้อนแรงราวกับจะคว่ำฟ้า

แต่ในห้องมืดแคบเล็กของโรงพักกลับเงียบสงัด

ตอนนี้ใกล้จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว แต่จางเย่กินมื้อกลางวันเข้าไปมาก ฟาดกับข้าวสามจานกับซุปนั่นเสียเกือบหมด ตอนนี้ยังรู้สึกอิ่มตื้อจนต้องเรอออกมา

ในห้องมีอีกสองคนที่อยู่ด้วย หนึ่งคือนายตำรวจชรา อีกหนึ่งคือผู้กำกับซ่ง

ตำรวจชราสีหน้าดำทะมึนเล็กน้อย “จางเย่! ใครอนุญาตให้นายท่องกลอนแบบนั้นออกไป?”

จางเย่เอ่ยติดตลก “อยู่ๆ ผมก็เกิดแรงบันดาลใจขึ้นมา อยากพูดอะไรก็พูดออกไปตามที่คิด ผมจำเป็นต้องขออนุญาตคนอื่นก่อนจะแต่งกลอนด้วยหรือ?”

ผู้กำกับซ่งโมโหจนต้องทุบโต๊ะปังถึงสามครั้งรวด “แต่กลอนที่นายแต่งมันไม่ได้ตรงกับสถานการณ์จริง! ปั้นน้ำเป็นตัวทั้งเพ จงใจใส่ร้ายป้ายสีพวกเรา!”

หึหึ

พวกนายก็รู้ด้วยเหรอว่าใส่ร้ายป้ายสีมันหมายถึงอะไรน่ะ?